My Heroes Have Always Been Junkies – Ναρκωτικά, μουσική και έρωτας

Οι Ed Brubaker και Sead Phillips έχουν συνδέσει το όνομα τους και τη μεταξύ τους συνεργασία με τη δημιουργία αριστουργηματικών ιστοριών εγκλημάτων, με κόμικς όπως η σειρά ανθολογίας Criminal, Fatale, αλλά και το πιο πρόσφατο Kill or Be Killed. Έτσι, η ανακοίνωση του πρώτου τους graphic novel από την Image ήταν λογικό να προκαλέσει συναισθήματα χαράς και ανυπομονησίας στους φίλους του είδους, αλλά και των δημιουργών, ενώ το πανέμορφο εξώφυλλο ήταν ικανό να πείσει ακόμα και τον πιο επιφυλακτικό να ρίξει μια ματιά στις σελίδες του. Ανταποκρίθηκε λοιπόν η συνεργασία τους στις προσδοκίες; Εν μέρει, ναι!

Την μόλις 76 σελίδων ιστορία του My Heroes Have Always Been Junkies αφηγείται η εθισμένη στα ναρκωτικά Ellie. Μέσα από τους εσωτερικούς μονολόγους της μας μεταφέρει μεταξύ άλλων στο παρελθόν της, εξηγώντας μας πως οι κασέτες της επίσης εθισμένης μητέρας της, αποτέλεσαν την αφορμή, ώστε ως νεαρό κορίτσι να έρθει σε επαφή με σπουδαίους μουσικούς, οι οποίοι -όπως θα διαπίστωνε- είχαν ως κοινό χαρακτηριστικό τον εθισμό σε ναρκωτικές ουσίες. Έτσι, οι μουσικοί ήρωες της ήταν εκείνοι που την έκαναν να ρομαντικοποιήσει τα ναρκωτικά και να μην τα αντιμετωπίζει ως ένα πρόβλημα που απαιτεί άμεση λύση, αλλά ως ένα μέσο που διευρύνει τους αντιληπτικούς ορίζοντες της.

Παρ’ όλα αυτά, ο θείος της δεν έχει την ίδια άποψη και τη στέλνει σε μια κλινική αποτοξίνωσης, όπου θα συναντήσει τον Skip. Εκείνος φαίνεται πως είναι ερωτευμένος μαζί της, εκείνη όμως φοβάται πως αν αφήσει να την πλησιάσει θα τον οδηγήσει στην καταστροφή, αφού θεωρεί τον εαυτό της κακή επιρροή. Τελικά, ενδίδει στα συναισθήματα της, με τους φόβους της να γίνονται γρήγορα πραγματικότητα, αφού τα πρώτα μυστικά ραντεβού για ναρκωτικά κάτω απ’ τα αστέρια θα εξελιχθούν σε πρόταση για να δραπετεύσουν μαζί απ’ την κλινική, ξεκινώντας έτσι την κάθοδο τους προς την τραγική κατάληξη της σχέσης τους.

Το My Heroes Have Always Been Junkies πρόκειται για μια ιδιαίτερη περίπτωση. Ουσιαστικά, στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας δεν γίνεται κάτι συγκλονιστικό, το ζευγάρι δεν αντιμετωπίζει κάποιο τρομερό εμπόδιο, ενώ τα λεγόμενα της Ellie περί κακής επιρροής μας προϊδεάζουν για την πορεία που θα ακολουθήσει το φινάλε. Παρ’ όλα αυτά, το σενάριο μας δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες που θα φανούν χρήσιμες προς το φινάλε με εντυπωσιακά οργανικό τρόπο, μέσα από εξομολογήσεις και τσακωμούς του ζευγαριού, γεγονός που αποδεικνύει για άλλη μια φορά το συγγραφικό ταλέντο του Ed Brubaker.

Το σχέδιο του Sead Phillips μπορεί αρκετές φορές να αγγίζει την απλότητα του σκίτσου, αλλά πάντα καταφέρνει να αποτυπώνει τις εναλλαγές των συναισθημάτων, με μοναδικό ψεγάδι το γεγονός ότι μερικές φορές χάνεται η αναλογία στα πρόσωπα των χαρακτήρων. Εκεί όμως που απογειώνεται αισθητικά το κόμικ είναι στον χρωματισμό του γιού του Sead, Jacob, που αντικαθιστά την Elizabeth Breitweiser, η οποία είχε συνεργαστεί αρκετές φορές με τον Bubaker. Η χρωματική παλέτα του Jacob κινείται σε παστέλ αποχρώσεις του ροζ, του μπλε και του πορτοκαλί, αντικατοπτρίζοντας πλήρως τον ρομαντισμό με τον οποίον αντιμετωπίζει τα ναρκωτικά η Ellie, ενώ όταν εκείνη αφηγείται ιστορίες απ’ το παρελθόν της κυριαρχεί η μονοχρωμία.

Συγκεντρωτικά, το πολυαναμενόμενο graphic novel των σπουδαίων Ed Brubaker και Sead Philips θα αφήσει διαφορετικές εντυπώσεις ανάλογα με τις προσδοκίες. Αν περιμένετε κάποια ιστορία με πολλαπλές ανατροπές και δυνατό μυστήριο που θα σας αναγκάσει να γυρνάτε τις σελίδες με κομμένη την ανάσα, το πιθανότερο είναι να απογοητευτείτε. Αντίθετα, αν είστε πρόθυμοι να διαβάσετε μια προσωπική ιστορία, χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις, αλλά ονειρική αισθητική, θα μείνετε ικανοποιημένοι. Μάλιστα, αν είστε παλιοί γνώριμοι του διδύμου, θα αντιληφθείτε και κάποια κλεισίματα του ματιού σε άλλες τους δουλειές.

Tags: Ed Brubaker, Image comics, Sead Phillips