Από το επεισόδιο 76 μέχρι το 136 το anime Hunter x Hunter διανύει το “Chimera Ant Arc”, το μεγαλύτερο και ομολογουμένως πιο ενδιαφέρον story arc της σειράς. Το arc, όπως υποδεικνύει άλλωστε το όνομα του, επικεντρώνεται στα Chimera Ant, ένα σπάνιο είδος μυρμηγκιών, τα οποία βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας στον κόσμο του εν λόγω anime. Στην κορυφή της κοινωνίας των μυρμηγκιών αυτών βρίσκεται η βασίλισσα, η οποία έχει την ικανότητα να γεννάει οργανισμούς με ετερόκλητα εξωτερικά χαρακτηριστικά ανάλογα με τα πλάσματα που καταναλώνει(εξ’ου και η ονομασία Chimera). Συνεπώς πολλά από αυτά έχουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Σημαντικότερη δουλεία της βασίλισσας είναι να γεννήσει τον βασιλιά, που θα ηγηθεί όχι μόνο του δικού του, αλλά και των υπόλοιπων ειδών.
Ο βασιλιάς των Chimera Ants, Meruem, από την πρώτη στιγμή της γέννησης του φαίνεται να γνωρίζει τον ρόλο και την θέση του. Έτσι δείχνει μια αλαζονική και ανελέητη στάση απέναντι στα υπόλοιπα πλάσματα. Αρχικά έχοντας μόνο σκοπό να κατευνάσει το ένστικτο της πείνας του, δεν διστάζει να κατασπαράξει οτιδήποτε βρεθεί μπροστά του. Από άλλα, απλά Chimera Ants, μέχρι παιδάκια ανθρώπων. Σαφώς, οι πράξεις του δεν έχουν να κάνουν με κάποιον ηθικό χρωματισμό, αλλά απλώς με την ικανοποίηση ενός ενστίκτου. Όπως είπαμε, είναι πιο πάνω στην τροφική αλυσίδα και φέρεται αναλόγως, δείχνοντας να κατανοεί στο έπακρο τους συσχετισμούς της αλυσίδας. Χαρακτηριστικά, όταν μερικές γυναίκες τον παρακαλούν να τις χαρίσει την ζωή τους, αυτός απαντά, “χαριστήκατε ποτέ σε ένα γουρούνι ή μια αγελάδα όταν ικέτευε για την ζωή του?”, συμφωνώντας κατά κάποιον τρόπο με την ρήση του George B. Shaw, “Όταν ένας άνθρωπος σκοτώνει μία τίγρη, λέμε ότι κάνει σπορ. Όταν μία τίγρης σκοτώνει έναν άνθρωπο, το λέμε αγριότητα” .Ουσιαστικά η συμπεριφορά του δεν διαφέρει σε τίποτα, ή μάλλον θα λέγαμε πως είναι κατά τι “τιμιότερη”, από αυτήν του δυτικού, “εκπολιτισμένου” ανθρώπου, ο οποίος δεν σκοτώνει μόνο για να καλύψει τις βιολογικές του ανάγκες, αλλά πολλές φορές το κάνει για αναψυχή.
Όσο προχωράει η ιστορία, εστιάζοντας στον χαρακτήρα του Meruem, βλέπουμε να ξετυλίγεται ένα από τα καλύτερα character development που έχουμε δει ποτέ σε anime (και όχι μόνο). Θα μπορούσαμε να πούμε, πως ο βασιλιάς των Chimera Ants αποτελεί την τέλεια ενσάρκωση του “Υπερανθρώπου” του F. Nietzsche. “Τι είναι ο πίθηκος για τους ανθρώπους? Αντικείμενο χλεύης ή οδυνηρής αμηχανίας. Έτσι θα πρέπει να είναι ο άνθρωπος για τον Υπεράνθρωπο: αντικείμενο χλεύης ή οδυνηρής αμηχανίας.” ανέφερε ο Γερμανός φιλόσοφος. Αυτό είναι οι άνθρωποι για τον Meruem, ο οποίος είναι το υπέρτατο ων, καθώς τόσο διανοητικά όσο και βιολογικά υπερέχει κατά πολύ κάθε άλλου πλάσματος. Οι μαθησιακές και συλλογιστικές του δεξιότητες είναι εκπληκτικές. Τρανταχτό παράδειγμα είναι πως αρκεί να διαβάσει μια φορά τους κανόνες ενός επιτραπέζιου παιχνιδιού και περίπου δέκα παρτίδες για να νικήσει παγκόσμιους πρωταθλητές. Όσον αφορά τις σωματικές του ικανότητες, είναι το δυνατότερο πλάσμα που υπάρχει. Σε αυτό ακριβώς το σημείο βλέπουμε όλο και περισσότερα κοινά στοιχεία με τον “Υπεράνθρωπο”. Ο Meruem έχει επίγνωση της απόλυτης ανωτερότητας του και αυτό πηγάζει από την πεποίθηση ότι η αρετή ισούται με την δύναμη. Ως εκ τούτου, δεν τον ενδιαφέρουν οι ανίσχυροι (παρά μόνο για φαγητό), ενώ μόνο αυτοί που αγγίζουν και ξεπερνούν τα προσωπικά τους όρια κερδίζουν την εκτίμηση του (έτεροι “Υπεράνθρωποι” με άλλα λόγια). Ένα άλλο σημείο που ταυτίζονται αυτές οι δύο οντότητες, είναι η “βούληση για δύναμη”. Κατά τον Nietzsche, η απαραίτητη και πρωταρχική προϋπόθεση για την δημιουργία του “Υπερανθρώπου” είναι η επιθυμία για δύναμη και κυριαρχία, πράγμα που ο Meruem επιχειρεί λίγες ώρες μετά την γέννηση του, ξεκινώντας με την συνοδεία της βασιλικής του φρουράς, για να κατακτήσει την πρώτη χώρα που θα βρεθεί στον δρόμο του. Στόχος του, να εξαπλώσει την κυριαρχία του και μόλις συγκροτήσει την βάση του, να ηγηθεί όλων των ζωντανών οργανισμών. Επιπλέον, υπάρχουν αρκετές στιγμές που ενοχλείται από την παρουσία και την υπερπροστατευτικότητα των βασιλικών φρουρών, καθώς θέλει τον χώρο του και την ελευθερία των κινήσεων του. Για τον “Υπεράνθρωπο”, η βούληση για δύναμη συνδέεται με την βούληση για ελευθερία. Όπως ακριβώς ο Nietzsche δεν δίνει συγκεκριμένα ηθικά χαρακτηριστικά στο δημιούργημά του, έτσι και o Meruem δεν φαίνεται να ασπάζεται κάποιον συγκεκριμένο ηθικό κώδικα. Στην ψυχή του δεν υπάρχει χώρος για συναισθηματισμούς. Δρα σύμφωνα με τις ενστικτώδεις ανάγκες του, αφού πρώτα οι ενέργειες του φιλτράρονται, εννοείται, από τον ρασιοναλιστικό του τρόπο σκέψης. Δεν του είναι δύσκολο να κατανοήσει τις πτυχές της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Πιο συγκεκριμένα, φτάνει στο συμπέρασμα, πως ο φόβος και η επιθυμία είναι καθοριστικοί παράγοντες και επηρεάζουν την συμπεριφορά των ανθρώπων. Το συμπέρασμα αυτό όμως πάει περίπατο, όταν γνωρίζει την Komugi.
Η Komugi είναι μια νεαρή, τυφλή κοπέλα, πρωταθλήτρια του επιτραπέζιου παιχνιδιού Gungi, η οποία βρέθηκε στο παλάτι απλώς για να βοηθήσει τον Meruem να περάσει την ώρα του. Αδέξια, όχι ιδιαίτερα ευφυής, χωρίς καμία μαχητική ικανότητα, φαντάζει αδύνατον, εκ πρώτης όψεως, να κερδίσει τον σεβασμό του βασιλιά. Το μόνο που έχει μάθει να κάνει είναι να παίζει το επιτραπέζιο της. Έτσι, θα έλεγε κάποιος πως είναι θέμα χρόνου να νικηθεί από τον Meruem και να έχει την ίδια τύχη με τους υπόλοιπους πρωταθλητές επιτραπέζιων, δηλαδή να θανατωθεί. Τα πράγματα όμως παίρνουν αναπάντεχη τροπή, καθώς ο Meruem αδυνατεί να την νικήσει. Κάπου εκεί αρχίζει η αλλαγή του βασιλιά, ο οποίος μέχρι εκείνη την στιγμή είχε τον πλήρη έλεγχο και την κατανόηση της ανάπτυξης της προσωπικότητας του. Ενώ αρχικά εκνευρίζεται από την αφέλεια και την απλοϊκότητα της Komugi, παραδέχεται στον εαυτό του, πως όλως παραδόξως, απολαμβάνει τις παρτίδες Gungi μαζί της. Η Komugi κερδίζει, σε πρώτη φάση, τον σεβασμό του λόγω της αποφασιστικότητας και της αφοσίωσης της στο παιχνίδι. Δείχνει πως δεν φοβάται τον θάνατο, όντας συνηθισμένη να ποντάρει την ζωή της στα παιχνίδια Gungi. Ως εκ τούτου, σέβεται τον βασιλιά χωρίς να τον φοβάται.
Η ύπαρξη της και η συναναστροφή μαζί του, τον επηρεάζουν τόσο πολύ, ώστε αρχίζει ασυνείδητα να αναπτύσσει τα πρώτα συναισθήματα της σύντομης ζωής του. Συγχυσμένος και εκνευρισμένος που δεν έχει τον πλήρη έλεγχο της συμπεριφοράς του, αποφασίζει να την σκοτώσει, καθώς ουσιαστικά είναι αδύναμη και δεν του προσφέρει τίποτα. Για άλλη μία φορά όμως εκπλήσσεται από τον ίδιο του τον εαυτό. Βλέποντας την Komugi πληγωμένη, το μόνο που του έρχεται ενστικτωδώς να κάνει είναι να την προστατέψει. Ο παντοδύναμος Meruem πελαγώνει στην θέα ενός ανήμπορου κοριτσιού που κλαίει. Τα συναισθήματα του οίκτου και της προστατευτικότητας οξύνονται. Το ίδιο συμβαίνει και όταν η Komugi πληγώνεται θανάσιμα από τους ανθρώπους που ανέλαβαν να εξουδετερώσουν τα Chimera Ants, καθώς ο βασιλιάς θέτει την περίθαλψη της ως ύψηστη προτεραιότητα της βασιλικής του φρουράς. Ο Meruem, όχι μόνο την αντιμετωπίζει διαφορετικά από όλους τους άλλους, αλλά εξαιτίας της αρχίζει να διερωτάται ποιος είναι τελικά ο σκοπός της ζωής (μέχρι τότε πίστευε πως μόνος σκοπός του ήταν η επικράτηση) και αν τελικά η σωματική, αρχέγονη ισχύς είναι αυτό που σε κάνει πραγματικά δυνατό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ομολογία του, λίγο πριν την τελευταία του μάχη με τον Isaac Netero, ότι δηλαδή έχει αλλάξει το σκεπτικό του, δεν αντιμετωπίζει τους ανθρώπους αποκλειστικά ως τροφή και πλέον συνειδητοποιεί πως ο προορισμός της δύναμης δεν είναι η τιμωρία του αδύναμου αλλά η προστασία του.
Μετά την μάχη με τον Netero, κι αφού βρέθηκε στα πρόθυρα του θανάτου, ο Meruem αλλάζει ολοκληρωτικά. Δεν τιμωρεί τον βασιλικό φρουρό του, Youpi, όταν ο τελευταίος του εξομολογήθηκε πως χάρισε την ζωή στους εναπομείναντες εχθρούς τους. Το ίδιο άλλωστε πράττει και ο Meruem, συγχωρώντας και χαρίζοντας την ζωή με τον ίδιο ρυθμό που άλλοτε την στερούσε, δείχνοντας έτσι πως έχει αποβάλει την σκληρότητα και την αλαζονεία του και την θέση τους έχουν πάρει η κατανόηση και ο συναισθηματισμός. Γνωρίζοντας πως πρόκειται να πεθάνει σε λίγες ώρες, επιλέγει να μοιραστεί τις τελευταίες του στιγμές με το πλάσμα που νοιάζεται περισσότερο, την Komugi, καταλαβαίνοντας πως αυτό που τελικά έχει σημασία δεν είναι να κατακτάς αλλά να νιώθεις και να μοιράζεσαι. Δεν τον ενδιαφέρει να αναλογιστεί τον σκοπό και το νόημα της ζωής του, αλλά απλώς να ζήσει έστω και μια στιγμή αληθινής ευτυχίας. Το καταφέρνει παίζοντας μια τελευταία παρτίδα Gungi. Εν τέλει, ο Meruem εξελίσσεται. Μεταμορφώνεται σε κάτι ανώτερο από “Υπεράνθρωπο”, μεταμορφώνεται σε άνθρωπο. Και όπως έλεγε ο Dostoyevsky “ όχι άνθρωπε, κανένας δεν μπορεί να ζήσει ξεγράφοντας τον οίκτο ολότελα”.
Tear Karbowsky
