Μετά από έντονη λαϊκή απαίτηση, συνεχίζεται η αναδρομή σε παλιά παιχνίδια των δεκαετιών ’80 και ’90. Οπότε, χωρίς τους περιγραφικούς/ άσχετους προλόγους, περνάμε κατευθείαν στο θέμα:
1)Pac–Man (Arcade)
:Ο παίκτης ελέγχει τον ήρωα μέσα σε μια πίστα-λαβύρινθο, όπου σκοπός είναι να φάει όλες τις pac-dots/pellets ή τελείες, αποφεύγοντας τους τέσσερις εχθρούς με τα γελοία ονόματα (πείτε μου αν συμφωνείτε-Blinky, Pinky, Inky και Clyde) που τον καταδιώκουν. Αν ο παίκτης χάσει, συνεχίζει από το ίδιο σημείο με μια λιγότερη ζωή, ενώ όταν χάσει τελείως, του αποδίδονται 10,000 βαθμοί, ως σκορ. Στις τέσσερις γωνίες της πίστας, υπάρχουν τα power pellets, που μετατρέπουν για λίγη ώρα τα «φαντάσματα» ή «τέρατα»(με λίγη φαντασία, τέτοια θεωρούνταν την δεκαετία του ’80) σε φαγώσιμα μπλε, δίνοντας το πλεονέκτημα στον παίκτη. Το μοτίβο κίνησής τους έχει απασχολήσει πολλοί τους παίκτες, οπότε ο δημιουργός Toru Iwatani δήλωσε ότι μόνο ο «κόκκινος» ουσιαστικά κυνηγά τον παίκτη, ενώ ο «μπλε» και ο «ροζ» θέλουν να βγουν μπροστά του για να τον παγιδεύσουν. Η κίνηση του πορτοκαλί είναι τυχαία, αλλά οι παίκτες ισχυρίζονται ότι όταν φτάσει κοντά στον pac-man, κατευθύνεται προς την κάτω δεξιά γωνία (μπράβο παρατήρηση!). Το παιχνίδι θεωρητικά δεν τελειώνει ποτέ, αλλά στην 256η πίστα έχει «kill screen», τερματίζοντας το παιχνίδι. Κάποιοι προγραμματιστές ανακάλυψαν, ότι χωρίς την «kill screen», το παιχνίδι θα ξανάρχιζε από το 1ο επίπεδο με δυσκολότερους αντιπάλους. Το τελευταίο επίπεδο το βλέπετε εδώ…
2)Adventure Island (NES)
: Ξεκίνησε σαν διασκευή του Wonder Boy της Sega, αλλά απέκτησε και δικό του κοινό. Ο ήρωας Master Higgins έρχεται στο εν λόγω νησί του Ειρηνικού , όταν μαθαίνει ότι ο σατανικός μάγος-γιατρός, έχει απαγάγει την εξωτική πριγκίπισσα Leilani(μου θυμίζει την Κεϋλάνη, για κάποιο λόγο). Παρά το συνηθισμένο τρίγωνο «ο κακός, ο καλός και η μονίμως αβοήθητη» και τα διάφορα στερεότυπα που προκύπτουν από αυτό, το παιχνίδι έχει gameplay μεγάλου μήκους και διάφορα πρωτόγονα όπλα, όπως τσεκούρι ,boomerang,skateboard-δεν ξέρω τώρα αυτό πώς είναι πρωτόγονο και κυρίως πώς συνδυάζεται με τους τέσσερις τύπους δεινοσαύρων, που λειτουργούν ως σύμμαχοι. Μια γενική γεύση από το 2ο sequel-γιατί ήταν ήδη δημιουργικό το αρχικό….
3)Tetris (Arcade)
Ίσως ένα από τα παλιότερα παιχνίδια με αμέτρητες επανεκδόσεις είναι το Tetris με τα χαρακτηριστικά σουβλάκια τουβλάκια. Ο διάσημος αλγόριθμος είναι δημιούργημα του Ρώσου προγραμματιστή Alexey Pajitnov και το όνομα συνδυάζει το ελληνικό τέτρα- ,αφού τέσσερα είναι και τα τετράγωνα κάθε κομματιού και το αγαπημένο του άθλημα, το τέννις. Αρχικά ο αλγόριθμος αψηφούσε τους κανόνες της βαρύτητας, αφήνοντας μετέωρο ένα κομμάτι που έμενε από την αντίδραση διαγραφής μια πλήρους οριζόντιας σειράς, ενώ αργότερα βελτιώθηκε μαζί με άλλα χαρακτηριστικά. Από τότε που αγόρασε τα δικαιώματα η Nintendo, οι πωλήσεις αυξήθηκαν κατακόρυφα και προστέθηκαν με τον καιρό νέα στοιχεία ή προωθήθηκαν παρόμοιοι τίτλοι. Πολλοί αναρωτιούνται αν το παιχνίδι συνεχίζεται επ’ άπειρον. Η απάντηση είναι πως όχι, γιατί αν συσσωρευτούν πολλά κομμάτια σχήματος «z» ή «s»,θα δημιουργηθούν κενά και έτσι θα συσσωρευτούν σειρές που θα μοιάζουν κάπως έτσι:
4)Ice Climber (NES)
Πρωταγωνιστές δυο Εσκιμώοι, ο Πόπο με την γαλάζια φόρμα και η Νάνα με την ροζ. Ο καθένας του έχει ένα καλέμι και σπάζουν τους πάγους για να προχωρήσουν στην επόμενη πίστα. Ανά 8 πίστες όπου αντιστοιχεί και ένα βουνό(συνολικά έχουμε 32 βουνά, άρα 256 levels) ,υπάρχει η bonus πίστα, που σκοπός είναι να μαζέψουν λαχανικά και να πιαστούν από τα πόδια ενός Κόνδορα σε 40 δευτερόλεπτα για να αυξήσουν το σκορ. Μέχρι να φτάσουν στην κορυφή , όπου θα ανακτήσουν τα τελευταία χαμένα λαχανικά-τρομερή ανταμοιβή!-πρέπει να νικήσουν μια μπλε φώκια, ένα πουλί που ζει σε αρκτικές περιοχές και μια άσπρη αρκούδα με ροζ σορτς και γυαλιά ηλίου. Ο παίκτης χειρίζεται μόνο τον Πόπο, ενώ η Νάνα εμφανίστηκε σε μεταγενέστερους τίτλους, λόγω της ανάγκης δεύτερου χαρακτήρα στο multiplayer.
Balloon Fight (NES)
Εδώ ο παίκτης ελέγχει έναν περίεργο τύπο που έχει δέσει δυο μπαλόνια στο κράνος του-αυτό είναι κάτι που το βλέπεις κάθε μέρα-όσες και οι «ζωές». Σκοπός είναι να παραμείνει αλώβητος όσο πιο πολύ μπορεί, αφού η πίστα είναι ατέλειωτη, περνώντας από μικρές νησίδες με καταιγίδα και κεραυνούς, επικίνδυνες μπουρμπουλήθρες, μια θάλασσα με ανθρωποφάγα ψάρια και άλλους psycho τύπους με ράμφη, που θέλουν να σου σπάσουν τα μπαλόνια. Όλα αυτά είναι εφικτά, αν χτυπάς τα χέρια σου σαν φτερά, με το σωστό timing. Αν ισχυρίζεστε ότι ο εμπνευστής του παιχνιδιού έπαιρνε κάτι όταν το σκεφτόταν, θα σας δικαιολογήσω. Αν παίξετε πάλι το εν λόγω παιχνίδι ήρεμα για πάνω από πέντε λεπτά, θα σας χειροκροτήσω. Πάντως δεν πρέπει να υπάρχει πιο ηλίθιο concept από αυτό-βέβαια, δεν σας πείραξε ένας κίτρινος κύκλος που τρώει χαπάκια σε ένα λαβύρινθο.
Excitebike (NES)
Το παιχνίδι είναι τύπου racing -motocross και ο παίκτης ελέγχει μια μηχανή με τον αναβάτη της σε πίστες που μοιάζουν με racing σόου. Αρχικά επιλέγεται solo ή multiplayer mode και μετά ένα από τα 5 tracks αυξανόμενης δυσκολίας. Τα κουμπιά έλεγχαν βασικές ικανότητες της μηχανής, μόνο γκάζι και φρένο, οπότε δεν παρουσιάζονταν ιδιαίτερη δυσκολία, σωστά; Λάθος. Η ισορροπία πάνω στην μηχανή διαταράσσονταν από τον τρόπο της προσγείωσης, οπότε αρκετές φορές ο παίκτης «κουτρουβαλούσε» ολόκληρους τους τεχνητούς λόφους για stunt ή έπεφτε λόγω της γρήγορης διαδοχής εμποδίων ή στο multiplayer μπορούσαν απλά να σε παρασύρουν οι αντίπαλοι. Μπορούσες βέβαια να χάσεις χρόνο και από υπερθέρμανση της μηχανής, που σε έβγαζε εκτός πίστας για λίγη ώρα. Στην εποχή του, δεν θεωρήθηκε επιτυχημένος τίτλος, αλλά σήμερα έχει επιδεχθεί διάφορα remake με αξιόλογες πωλήσεις. Σύντομο βίντεο με την δεύτερη πίστα παρακάτω!
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=9zuTVfT8maw]
Εσείς ποια παιχνίδια νοσταλγείτε και σε ποιες κονσόλες; Γράψτε μας στα σχόλια!
