Shazam! – Ένας family friendly superhero
Για εσάς τους λίγους που ζείτε στο φεγγάρι, όχι η ταινία δεν αφορά το γνωστό μουσικό app, αλλά αντιθέτως πρόκειται για την καινούργια ταινία της DC η οποία όπως έχει ανακοινώσει, έχει εγκαταλείψει την ιδέα του extended universe και α ασχολείται μεμονωμένα με την τεράστια γκάμα σούπερ και μη ηρώων που διαθέτει.
Το Shazam! είναι μία από αυτές τις μεταβατικές ταινίες όπου η Warner Bros αποφασίζει να πειραματιστεί με το ύφος της, με ένα παράδοξο μπρος- πίσω. Το αποτέλεσμα ωστόσο ήταν να παρουσιάσει μία άνευρη ταινία η οποία παρ όλες τις προσπάθειες της να μας πείσει ότι οι επιτηδευμένες ταινίες της DC είναι παρελθόν μας προκάλεσε ακριβώς το αντίθετο συναίσθημα.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η ταινία αφορά το origin story του υπερήρωα Captain Marvel (παράδοξη νομική μάχη alert) που δημιουργήθηκε από τους Bill Parker και τους C.C. Beck το 1940. Ο ήρωας αποτελεί το alter ego του 14χρονου Billy Batson ο οποίος αποκτάει τις δυνάμεις του από τον μάγο Shazam. Η ταινία ασχολείται κυρίως με αυτό το κομμάτι συστήνοντας μας τον ήρωα και πως αυτός προσαρμόζεται στη νέα του ζωή έχοντας υπόψιν μας πάντα ότι πρόκειται αυτή τη φορά για ένα παιδί και όχι για έναν ενήλικα σουπερήρωα. Και ενώ το trailer μας προετοίμασε για μία απολαυστική κωμωδία δράσης στα επίπεδα των μαρβελικών ταινιών που έχουμε πια συνηθίσει, αντ’αυτού είχαμε μία χιλιοειπωμένη συνταγή με μία πεπατημένη υπόθεση με παιδικό χιούμορ πολλές φορές σε επίπεδο ακραίου cringe-αρίζματος και με CGI αρκετά πρόχειροτο οποίο σου θυμίζει 90’s.
Εδώ ο σκηνοθέτης David F. Sandberg (Lights Out,Annabelle: Creation) επιχειρεί να φτιάξει μία ταινία εντελώς έξω από τα δικά του νερά και φαίνεται ήδη από τα πρώτα λεπτά ότι το καράβι πάει για φουντάρισμα. Τόσο ο ρυθμός της ταινίας όσο και οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών δεν μπορούν να βοηθήσουν το ήδη κλισέ σενάριο το οποίο θυμίζει μία κλασσική οικογενειακή ταινία των 90’s.
Ο Zachary Levi (Chuck) δείχνει παράξενος έξω από τα ρούχα του στην προσπάθειά του να ενσαρκώσει έναν ούτως ή άλλος παράξενο ήρωα ενώ ο μικρός συμπρωταγωνιστής του Asher Angel (Andi and Mack) δεν τον βοηθάει καθόλου στη δουλειά του. Το ίδιο μπορεί να πει κανείς και για τον ρόλο του κακού τον οποίο ενσαρκώνει ο Mark Strong (Kick ass, Kingsman the Secret Service) ο οποίος κυριολεκτικά βαριέται τον ρόλο του Thaddeus Shivana και επιδίδεται σε μια ερμηνεία εντελώς χάρτινη. Γενικά κανένας δεν μπορεί να πει ότι οι ερμηνείες είναι το δυνατό κομμάτι της ταινίας καθώς όλοι οι ηθοποιοί παίρνουν τους εαυτούς της είτε υπερβολικά είτε εντελώς καθόλου στα σοβαρά δείχνοντάς μας ότι κανένας μάλλον δεν πέρασε ιδιαίτερα καλά σε αυτή την άνευρη ταινία.
Το πρόβλημα της ταινίας όμως δεν είναι το family friendly ύφος της ή το χιούμορ της. Είναι ότι η ίδια δεν ξέρει πως να αντιμετωπίσει τον εαυτό της. Σε πολλά σημεία φαίνεται σαν να θέλει να κάνει έναν φόρο τιμής στις πρώτες υπερηρωικές ταινίες όπως τα κλασσικά Superman με τον Christopher Reeve ή τα Batman των 90’s όμως η αφέλεια που διακατέχει αυτή την ταινία είναι τόσο επιτηδευμένη που φτάνει σε σημείο κοροϊδίας. Υπάρχουν μερικές αστείες σκηνές όμως η πλειονοψηφία της ταινίας δεν έχει καθόλου ψυχή ούτε και διάθεση να φτιάξει καλά αστεία και καταφεύγει σε κλισέ punchlines και άσχημα gags που το μόνο που καταφέρνουν είναι να κουράζουν τον θεατή. Οι ήρωες είναι επίσης κακογραμμένοι καθώς η ταινία προσπαθεί να εισάγει πάρα πολλά στοιχεία από το κόμικ πολύ απότομα και έτσι δε δίνετε καθόλου χρόνος για να αναπτυχθούν οι ήρωες και να μπορέσουμε να τους συμπαθήσουμε. Το μόνο που καταφέρνει να βγάλει στον θεατή η ταινία είναι την απελπισμένη προσπάθεια της Warner να καταλάβει τι στην ευχή κάνει λάθος με τις ταινίες της κάτι που δυστυχώς ακόμα δεν το έχει βρει από ότι βλέπουμε από αυτή την ταινία.
To Shazam! όσο και αν προσπαθεί να γίνει ο (παιδικός) Deadpool της DC δυστυχώς αποτυγχάνει περίτρανα και το μετατρέπει σε μεσημεριανή οικογενειακή ταινία που θα δείχνει το Star τα σαββατοκύριακα. Αν κάποιος αγνοεί εντελώς τον ήρωα και θέλει απλά να περάσει καλά και χαβαλεδιάρικα τη μέρα του τότε ίσως και να του αρέσει για εμάς όμως που περιμέναμε να δούμε μία ταινία που θα εδραίωνε για τα καλά τον παρεξηγημένο αυτό ήρωα στο πανί μπορούμε να πούμε ότι το αποτέλεσμα δεν μας ικανοποίησε καθόλου. Αντ’αυτού θα αρκεστούμε στο να παρακολουθήσουμε ξανά την animated ταινία μικρού μήκους The Return of Black Adam και θα ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή στο μακρινό (ή και όχι) μέλλον θα έχουμε μια πολύ καλύτερη απεικόνιση του ήρωα.
About the Authors
Άλκης Καζαμίας Ο Άλκης όταν ήταν μικρός ήθελε να γίνει anime. Αργότερα σοβαρεύτηκε και τώρα κυνηγάει την καριέρα του Bounty Hunter στον Tatooine. Στον ελεύθερό του χρόνο σπουδάζει θεατρολογία στο ΕΚΠΑ και του αρέσει οτιδήποτε τον μεταφέρει σε μακρινούς γαλαξίες, η δυνατή μουσική και το ανελέητο κράξιμο.
Related Posts
Black Adam – Aπάτη πολλαπλών επιπέδων →
Μια συζήτηση με τον σκιτσογράφο Γιώργο Καμπάδαη →
The Sandman – Η κοινωνική ποικιλομορφιά συναντά την οπτική του όνειρου! →
