Το “The Worst Witch” είναι μια fantasy παιδική σειρά του Netflix που διηγείται τις περιπέτειες μιας μικρής μάγισσας, της Mildred Hubble (Bella Ramsey), κατά τη διάρκεια της φοίτησης της στην Ακαδημία Μαγείας Cackle. Εκεί, η αδεξιότητα και η μη μαγική καταγωγή της, σε αντίθεση με τα άλλα κορίτσια της σχολής, οδηγούν την Mildred σε μια σειρά καταστροφών, που θα τις χαρίσουν τον τίτλο της “χειρότερης μάγισσας”. Σταδιακά, ωστόσο, η φιλία της με την Maud Spellbody (Meibh Campbell, Megan Hughes) και την Enid Nightshade (Tamara Smart) βοηθούν την Mildred να υπερπηδήσει κάθε δυσκολία που εμφανίζεται στο δρόμο της.
Πρόκειται για μια σειρά ενηλικίωσης και ενδυνάμωσης που στηρίζεται πάνω στους κλασσικούς πυλώνες της φιλίας, του έρωτα, της αλληλεγγύης και της διαφορετικότητας. Στον αντίποδα αυτού, βρίσκεται η υπεροψία, ο σνομπισμός και ο ρατσισμός, στοιχεία που αποκρυσταλλώνονται στην Ethel Hallow (Jenny Richardson), μια μάγισσα που έχει ως στόχο της να γίνει η “καλύτερη μάγισσα”, στοιχειοθετώντας έτσι το αντίπαλο δέος της κεντρικής ηρωίδας. Από την άλλη μεριά, η Milderd και οι φίλες της αποδεικνύουν ότι ο καλύτερος τρόπος να ζει κανείς είναι η ανεμελιά, το θάρρος, η αισιοδοξία και η αποφασιστικότητα. Παράλληλα, οι περιπέτειες των τριών κοριτσιών και η αλληλεπίδραση τους με άλλους ήρωες, κυρίως γυναίκες, δημιουργούν ένα πλέγμα γυναικείων προτύπων και ηρώων, με τους οποίους οι μικροί θεατές μπορούν να εξοικειωθούν και -γιατί όχι -να ταυτιστούν.
Επιπλέον, όσον αφορά την αισθητική της σειράς, θα λέγαμε ότι το “The Worst Witch” είναι ότι πιο βρετανικό μετά το τσάι, αφού τόσο το humor, όσο και το lore της είναι χαρακτηριστικό δείγμα της αγγλοσαξονικής κουλτούρας. Έτσι θα δούμε μάγισσες να οδηγούν παραδοσιακά σκουπόξυλα, να χορεύουν σε κύκλους, μαύρες γάτες, κρεατοελιές ως απόδειξη δύναμης, μυτερά καπέλα, χύτρες και ό,τι άλλο μπορεί να αποτελέσει το starter pack μιας μάγισσας, όπως την ξέρουμε μέσα από την ευρωπαϊκή παράδοση. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι η σειρά αποτελεί μεταφορά των ομώνυμων βιβλίων της Jill Murphy. Πράγματι, το “The Worst Witch” είναι μια σειρά εικονογραφημένων παιδικών βιβλίων, που η Jill Murphy εξέδωσε το 1974 μετά από προσωπικό αγώνα, αφού για χρόνια οι εκδοτικοί οίκοι της Αγγλίας θεωρούσαν πως το περιεχόμενο δεν προσιδιάζει στην παιδική ηλικία, στην οποία απευθυνόταν. Παρ’ όλα αυτά σήμερα έχει χαρακτηρισθεί στην Αγγλία ως η πιο αγαπημένη συγγραφέας και εικονογράφος παιδικών βιβλίων, ενώ παράλληλα δε λείπουν οι οπαδοί της ιδέας ότι το “Worst Witch” είναι η πηγή έμπνευσης της J.K. Rowling όσον αφορά τη συγγραφή του “Harry Potter”. Μερικοί, μάλιστα, υποστηρίζουν ότι πρόκειται για την ίδια ακριβώς ιδέα, κλεμμένη από την Jill Murphy.
Πράγματι, διαβάζοντας ή βλέποντας κανείς το “The Worst Witch” δε μπορεί να μην αντιληφθεί την ομοιότητα. Καταρχήν, οι τρεις φίλες και τα χαρακτηριστικά που έχει η καθεμία έρχονται σε αναλογία με την γνωστή σε όλους τριάδα από τα βιβλία της Rowling. Επιπλέον, η Ακαδημία Cackle, καθώς και ο χωρισμός των κοριτσιών σε κοιτώνες με διαφορετικά χρώματα παραπέμπουν στο Hogwards και τους οίκους του. Παράλληλα, τα μαγικά σπορ, το απαγορευμένο δάσος, οι διαγωνισμοί μαγείας ανάμεσα σε διαφορετικές σχολές, αλλά και οι ιδιαιτερότητες των δευτεραγωνιστών, με αποκορύφωμα την Hecate Hardbroome (Raquel Cassidy) και την Ethel Hallow που μοιάζουν φτιαγμένες από το ίδιο υλικό του Severus Snape και του Draco Malfoy αντίστοιχα, δεν μπορούν να παραβλεφθούν ακόμα και από όσους έχουν αρκεστεί στη θέαση των ταινιών του Harry Potter. Αλλά και η διευθύντρια Cackle (Claire Higgins) παρουσιάζει χαρακτήρα πανομοιότυπο με εκείνον του αγαπημένου μας Albus Dumbledore. Τέλος, κοινοί είναι και οι θεματικοί άξονες γύρω από τους οποίους κινούνται οι δύο σειρές βιβλίων, όπως η αναγωγή της μη μαγικής καταγωγής ενός μάγου ή μιας μάγισσας σε αντικείμενο χλεύης και ρατσισμού ή η αναλογία των σκοτεινών μάγων του Harry Potter με τις κακές μάγισσες της Ακαδημίας Wormwood.
Σύμφωνα με τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι οι δύο σειρές βιβλίων μοιάζουν σε πολλά περισσότερο από ότι η κοινή βρετανική καταγωγή τους. Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ λίγο ακραία την άποψη ότι η J. K Rowling “έκλεψε” την ιδέα από την Jill Murphy, αφού μιλάμε για εντελώς διαφορετικό δημιουργικό ύψος. Πράγματι, ο κόσμος του Harry Potter είναι πολύ πιο σύνθετος και σκοτεινός από αυτόν που συνθέτει η Jill Murphy. Επιπλέον, η πιο σημαντική διαφορά είναι η φιλοσοφία που διέπει την κάθε σειρά. Πιο συγκεκριμένα, η J. K Rowling στον Harry Potter παρουσιάζει μια αρχετυπική διαμάχη μεταξύ καλού και κακού, η οποία λαμβάνει μάλιστα επικές διαστάσεις μέσα από συμβολισμούς. Παραδείγματος χάριν, ο Severus Snape πάντα μου θύμιζε το ρόλο του Ιούδα, όπως εμφανίζεται στον “Τελευταίο Πειρασμό” του Καζαντζάκη, αφού και οι δύο αγκαλιάζουν το ρόλο του προδότη προκειμένου να προασπιστούν το κοινό καλό, μέσα από την υπέρτατη θυσία της υστεροφημίας τους. Παρόμοιες αναλογίες φιλοσοφικού βάθους δε συναντά κανείς στο έργο της Jill Murphy, αφού αυτό έχει κυρίως παιδαγωγική λειτουργία, δεδομένου ότι απευθύνεται και σε εμφανώς μικρότερες ηλικίες. Tέλος, το “The Worst Witch” παίρνει ιδιαίτερη αξία από την εικονογράφηση του.
Τελικά, το παράδειγμα του “The Worst Witch” και του “Harry Potter” είναι μία ακόμα απόδειξη ότι στη τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση. Είναι πιθανό, λοιπόν, να έπρεπε να υπάρξει η Mildred Hubble προκειμένου να γεννηθεί ο Harry Potter. Για το λόγο αυτό μου αρέσει να τη σκέφτομαι ως τη γιαγιά του.
