Ήδη από το περσινό καλοκαίρι, η DC ανακοίνωσε μία νέα σειρά horror comic, με την ονομασία Hill House Comic με υπεύθυνο της σειράς τον Joe Hill (γνωστός, μεταξύ άλλων, για το Locke & Key). Μέχρι στιγμής, έχουν βγει 5 τίτλοι, ξεκινώντας από το Basketful of Heads και συνέχισε με τα Dollhouse Family, Low Low Woods, Daphny Byrne και Plunge. Ταυτόχρονα, κυκλοφορεί ένας 6ος τίτλος υπό την ονομασία Sea Dogs, οι σελίδες του οποίου βγαίνουν στο τέλος των τευχών των υπόλοιπων, ως κίνητρο για τους αναγνώστες να αγοράσουν όλους τους τίτλους. Αν και καμία σειρά δεν έχει ολοκληρωθεί μέχρι στιγμής, η προσπάθεια είναι αρκετά αξιόλογη μέχρι στιγμή, «φωτίζοντας» διαφορετικές πτυχές των κόμικ τρόμου.
Στη συνέχεια, θα εστιάσουμε στο Low Low Woods, καθώς αποτελεί πιθανότατα την καλύτερη σειρά των Hill House Comic. Η Carmen Maria Machado (σενάριο) και η «δική μας» Dani στο σχέδιο δημιούργησαν ένα ατμοσφαιρικό και υποβλητικό κόμικ που συνδυάζει το κοινωνικό σχόλιο, την ανάπτυξη χαρακτήρων με το μεταφυσικό τρόμο που σε στιγμές σε καθηλώνει.
To Low Low Woods φέρνει σε κόμικ τα καλύτερα στοιχεία των βιβλίων του Stephen King με τις ασυνέχειeς και την ονειρική λογική και αισθητική του Twin Peaks. Εστιάζει στο κοινωνικό περιβάλλουν της αμερικανικής επαρχίας, δίνει βάθος σε όλους τους χαρακτήρες που τυπικά θεωρούνται «δεύτερης γραμμής» και δίνει στην πόλη ένα ιστορικό υπόβαθρό μεγάλης σημασίας για την εξέλιξη της ιστορίας. Τα ανθρακωρυχεία που λειτουργούσαν για πολλές δεκαετίες έχουν καθορίσει τη διαμόρφωση της πόλης -με το χαρακτηριστικό όνομα Shudder-To-Think– έχουν καταστρέψει με ανεπανόρθωτο τρόπο το περιβάλλον αλλά και τις ζωές πολλών οικογενειών που έχουν χάσει αγαπημένους τους εκεί μέσα. Οι τρύπες που ανοίγουν στο έδαφος (τα περίφημα sinkholes) συνεχίζουν να εμφανίζονται απρόσμενα, ως το διεστραμμένο δώρο που άφησε πίσω της η εταιρεία των ανθρακωρυχείων αφότου εγκατέλειψε την πόλη και έκλεισε τις επιχειρήσεις της.
Αυτό το πλαίσιο κοινωνικών αδιεξόδων συνδυάζεται με την έμφυλη διάσταση του σεναρίου. Οι γυναίκες της πόλης έχουν περάσει τη ζωή τους βιώνοντας συχνά κενά μνήμης που εκτείνονται από λίγες ώρες μέχρι και πολλές εβδομάδες της ζωής τους. Το φαινόμενο αυτό αποκρύπτεται και οι γυναίκες ωθούνται να αντιμετωπίζουν αυτό το μεταφυσικό φαινόμενο μόνες τους. Μετά από ένα τέτοιο κενό, ξεκινάει η περιπέτεια των δυο πρωταγωνιστριών μας El και Octavia, που ενώνονται με ισχυρούς ερωτικούς και φιλικούς δεσμούς. Καθώς ξυπνάνε σε ένα σινεμά χωρίς καμία ανάμνηση των τελευταίων δύο ωρών της ζωής τους, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το τι τους συμβαίνει. Αρχικά, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν «ορθολογικά» το πρόβλημα, λέγοντας ότι απλά κοιμήθηκαν στο σινεμά, ωστόσο τα χαιρέκακα σχόλια από άνδρες συνομήλικους τους τις βάζουν σε υποψίες ότι κάτι άλλο συμβαίνει. Στη συνέχεια, ενώ έρχονται στην επιφάνεια απωθημένες αναμνήσεις από τραυματικά γεγονότα της παιδικής ηλικίας τους, αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν τον παραλογισμό της πόλης που μεγάλωσαν με τη μεταφυσική φρίκη που κρύβεται στις σκιές.
Το σενάριο καθυστερεί να εισάγει την «απειλή» ενώ αφιερώνει πολύ χώρο στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και σε αποκαλύψεις για το παρελθόν της πόλης. Πρόκειται για ρίσκο, ειδικά όταν πρόκειται για σειρά που θα βγάλει μόνο έξι τεύχη. Όμως, η σεναριογράφος καταφέρνει να χτίσει την ένταση μίας επικείμενης απειλής που περιβάλλει την πόλη και τις πρωταγωνίστριες μας. Η αίσθηση του κινδύνου κλιμακώνει χάρη στην απεικόνιση ενός περιβάλλοντος γεμάτου αδιέξοδα. Η El και η Octavia δεν κινδυνεύουν επειδή βρέθηκαν μόνες τους ένα βράδυ στο δάσος · κινδυνεύουν γιατί μέσα στην πόλη τους έχει εξαφανιστεί η αλληλεγγύη, οι κάτοικοι ζουν μαζί την απελπισία αλλά την αντιμετωπίζει ο καθένας μόνος του ενώ για τις γυναίκες της πόλης η σιωπή για όσα βιώνουν είναι σχεδόν επιβεβλημένη. Όλα αυτά δοσμένα μέσα από ασυνέχειες και μία διαδοχή γεγονότων που θυμίζει περισσότερο όνειρο.
To σχέδιο της Dani δένει εξαιρετικά αυτό το ονειρικό -καλύτερα: εφιαλτικό- περιβάλλον. Με αδρές γραμμές και πρωτότυπη χρήση των καρέ στήνει ένα ατμοσφαιρικό περιβάλλον όπου συνδυάζονται αρμονικά το μεταφυσικό στοιχείο με μία πιεστική καθημερινότητα που δεν αφήνει κανένα περιθώριο στις πρωταγωνίστριες μας. Σε κάνει να νιώθεις διαρκώς άβολα, σα να είσαι μέσα σε έναν εφιάλτη από τον οποίο θες να ξυπνήσεις αλλά δεν μπορείς. Το σχέδιο συνδυάζεται τέλεια με τα σκούρα χρώματα της Bonvillain που αξιοποιεί αποχρώσεις του πορτοκαλί και του καφέ. Το αποτέλεσμα είναι μία πανέμορφη απόδοση τόσο του φθινοπώρου όσο -και κυρίως- της αίσθησης παρακμής που κυριαρχεί στην πόλη.
Το horror είδος έχει προφανείς δυσκολίες όταν έρχεται στο κόμικ — στο 7ο τεύχος του Comic Cultura μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για αυτό. Ένα πραγματικό ατμοσφαιρικό και «τρομακτικό» κόμικ είναι πάντα μία πρόκληση για τους δημιουργούς. Οι Machado και Dani ανταποκρίνονται πλήρως, ενώ συγχρόνως μας προσφέρουν μία διεισδυτική ματιά σε κοινωνικές και έμφυλες ανισότητες μέσα σε ένα πλαίσιο (μικρή, επαρχιακή πόλη των ΗΠΑ) που θα γοητεύσει κάθε λάτρη του Στίβεν Κινγκ και όχι μόνο.
