Μετά από την ανασκόπηση των ελληνικών κόμικ για το 2019, περνάμε στην αμερικάνικη αγορά. Η χρονιά που πέρασε μας έφερε πολλούς νέους τίτλους αλλά και κάποιες σημαντικές σειρές που ολοκληρώθηκαν. Προσπαθήσαμε να ξεχωρίσουμε τις 10 καλύτερες νέες σειρές και να κάνουμε μία τιμητική αναφορά σε κάποιες από αυτές που ολοκληρώθηκαν.
Σε γενικές γραμμές, μετά από χρόνια η Marvel έκανε μία χρονιά με πολύ καλά event, τόσο το κεντρικό της (War of the Realms) όσο και τα επιμέρους (Absolute Carnage) ξανά ζέσταναν τις -απογοητευμένες από τη μετριότητα- καρδιές μας ενώ με το House of X/ Powers of X, ήρθε η επανεκκίνηση των X-Men που όλοι και όλες περιμέναμε. Από την άλλη, η DC άπλωσε το Year of the Villain σε όλους τους τίτλους και μας άφησε και κάποια διαμαντάκια ενώ το Black Label -η σειρά «ενήλικων» τίτλων- παίρνει σιγά σιγά τα πάνω της.
Όσον αφορά τη σειρά κόμικ τρόμου που «τρέχει» κάτω από το γενικό τίτλο Hill House, ξεχωρίσαμε κάποια ενδιαφέροντα πράγματα που όμως είναι στα πρώτα τους βήματα και για αυτό δεν πήραν κάποια θέση σε αυτή τη λίστα — ελπίζουμε για του χρόνου. Τέλος, σε σχέση με την Image, έβγαλε κάπως λιγότερους τίτλους συγκριτικά με άλλες χρονιές ενώ είδε σπουδαίες σειρές της να φτάνουν στο τέλος τους (Black Science, East of West, Wicked + Divine). Όμως αυτό δεν την εμπόδισε να δώσει εξαιρετικές νέες σειρές και, όπως θα δείτε, να καταλάβει τη 2η θέση στη λίστα της χρονιάς. Αυτά από εμάς εισαγωγικά, απολαύστε τώρα τις επιλογές μας…
10 – War of the Realms (Marvel)
Η πολυετής ιστορία του Jason Aaron για τον Thor δεν είναι μονάχα μια απ’ τις καλύτερες ιστορίες του χαρακτήρα, αλλά και μια απ’ τις ελάχιστες, σταθερά καλές ιστορίες της Marvel για τη δεκαετία που μας αφήνει. Έτσι, γίνεται εύκολα κατανοητός ο λόγος που οι προσδοκίες μας για το φινάλε της ιστορίας ήταν εξαιρετικά μεγάλες. Ευτυχώς, ο Jason Aaron κατάφερε να ολοκληρώσει με τον καλύτερο τρόπο το σπουδαίο του run στον χαρακτήρα με το comic book event War of the Realms. Αποτελούμενο από 6 βασικά τεύχη και 57 tie-ins και με την σημαντική παρουσία πολλών αγαπημένων χαρακτήρων, το War of the Realms μας προσφέρει πλουσιοπάροχες δόσεις δράσης, σπουδαίο σχέδιο δια χειρός Russell Dauterman και Matt Wilson (χρώμα) κερδίζοντας επάξια μια θέση ανάμεσα στα καλύτερα events στην ιστορία του μέσου, παρέα με το Secret Wars της Marvel και τα δύο Crisis της DC.
9 – Absolute Carnage (Marvel)
Το φετινό μεγάλο event της Marvel ήταν από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της χρονιάς. O Donnie Cates (Guardians of the Galaxy) και ο Ryan Stegman (Superior Spider-man) ετοιμάζοντας το έδαφος ήδη από το πολύ καλό run τους στο Venom φτιάχνουν μία από τις πιο απολαυστικές ιστορίες των υπερηρωικών κόμικ τα τελευταία χρόνια. ΣτοAbsolute Carnage ο Venom στην προσπάθειά του να προστατέψει τον γιό του Dylan θα βρεθεί να αντιμετωπίζει έναν από τους πιο επικίνδυνους κακούς της Marvel: τον Kletus Cassaday (κατά κόσμο Carnage).
Και όπως είναι φυσικό αυτή η συνάντηση δεν μπορεί παρά να δημιουργήσει το απόλυτο… μακελειό. Οι Cates και Stegman καταφέρνουν να δημιουργήσουν μία χορταστική ιστορία με πολύ γρήγορους ρυθμούς και ατελείωτη δράση, η οποία, αν και με κάποιες προβληματικές (όπως το απότομο τέλος της ή η άμεση σύνδεσή της με το κόμικ του Venom), καταφέρνει παρόλα αυτά να εντυπωσιάσει και να προσφέρει στον αναγνώστη μία απλοποιημένη πλοκή μεν, απόλυτα διασκεδαστική ιστορία δε. Μπορούμε να πούμε λοιπόν ότι το Absolute Carnage για αυτό που είναι, είναι εξαιρετικό. Και αυτό είναι που έχει την περισσότερη σημασία.
8 – Harleen (DC Black Label)
Το Harleen ήταν ένα κόμικ που οι περισσότεροι από εμάς δεν περιμέναμε με τίποτα ότι θα ήταν τόσο καλό. Το κόμικ του Stjepan Sejic (Sunstone, Ravine) εκδόθηκε από το Black Label imprint της DC και επιχειρεί να διηγηθεί μια πιο ενήλικη και διαφορετική εκδοχή της Harley Quinn. Στο κόμικ παρακολουθούμε τα πρώτα βήματα της νεαρής ψυχιάτρου Harleen Quinzel και πώς η μοιραία κατάληξή της στο Arkham Asylum θα την οδηγήσει στο να γίνει η γνωστή σε όλους μας supervillain αλλά και το αντικείμενο πόθου/κακοποίησης του Joker. Το Harleen είναι μία ιστορία 3 τευχών με 65 περίπου σελίδες το κάθε τεύχος, με σφιχτοδεμένη πλοκή και εξαιρετικό ρυθμό.
Αυτό όμως που κάνει το κόμικ να ξεχωρίζει είναι ο σκοτεινός τόνος του και τα ευαίσθητα σημεία που επιχειρεί να αγγίξει. Το κόμικ επιστρέφει τη Harley Quinn στις ρίζες της και επιλέγει να εξερευνήσει τη χειριστική σχέση της με τον Joker, αλλά και να δώσει μία εξήγηση για το πώς μπορεί ένας απλός άνθρωπος να μεταπηδήσει από τη μία στιγμή στην άλλη στην τρέλα. Το Harleen είναι μία πιο σκοτεινή εκδοχή ενός από τα γνωστότερα κόμικ ζευγάρια και σίγουρα ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και αξιόλογα κόμικ της φετινής χρονιάς.
7 – Miles Morales (Marvel)
Η σειρά Spider-Man, που ξεχώρισε το 2019 δεν είχε τον ιστορικό τίτλο Amazing Spider-Man, ούτε καν είχε πρωταγωνιστή τον Peter Parker. Αντιθέτως ήταν η σειρά Miles Morales: Spider-Man του Saladin Ahmed με πρωταγωνιστή έναν διαφορετικό Spider-Man, τον Miles, έναν μαύρο έφηβο Αραχνάκια, ο οποίος πρέπει να συνδυάσει τα καθήκοντα του friendly neighborhood Spider-Man με την καθημερινή ρουτίνα του σχολείου. Είναι αυτός ο Spider-Man που πρωταγωνίστησε στην animation έκπληξη του Spider-Man: Into The Spider-verse.
Αυτό που κάνει τον τίτλο να ξεχωρίζει είναι η φρεσκάδα που δίνει η νεότητα του Miles. Είναι ένας έφηβος της εποχής μας και αυτό τον κάνει πολύ διαφορετικό από οποιονδήποτε άλλον Spider-Man και ο Ahmed προσπαθεί να το τονίσει αυτό, αφού και ο ίδιος είναι ένας νέος και ταλαντούχος συγγραφέας και ως εκ τούτου δεν χρειάζεται να δεσμεύεται από το παρελθόν, αλλά κυρίως θέλει να στρέψει την προσοχή μας στο μέλλον παρουσιάζοντάς μας το δικό του όραμα για τον χαρακτήρα του.
Αυτή την αντίθεση νέου – παλιού μάλιστα τη διακωμωδεί παρουσιάζοντας ήδη απ’ τα πρώτα τεύχη στην ιστορία τον Rhino, έναν απ’ τους κλασσικούς villains του Spider-Man, ο οποίος όμως εδώ εμφανίζεται γερασμένος και κουρασμένος και ως εκ τούτου η επαφή του με τον Miles καταδεικνύει το χάσμα γενεών που υπάρχει μεταξύ τους. Θα μπορούσαμε να τον κατανοήσουμε και ως έναν συμβιβασμένο villain, όπου ο Ahmed θέλει να μας πει ότι έδωσε ό,τι είχε να δώσει στην εποχή του που ντυνόταν σαν ρινόκερος και τρόμαζε τα πλήθη. Πλέον, στην εποχή της έκρηξης της τεχνολογίας, τέτοιοι ήρωες δεν μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο παρά να παραιτηθούν και να αφήσουν τη θέση τους σε μία νέα γενιά villains που συμβαδίζει με την εποχή της.
Διαφορετικά το ξαναζέσταμα villains σαν τον Rhino θα οδηγήσει στη γελοιοποίηση τους. Έτσι λοιπόν ο Ahmed παρουσιάζει τον Rhino αρκετά συνειδητοποιημένο ως προς τις δυνατότητές του, αποτίοντας έτσι φόρο τιμής στο παρελθόν του Spider-Man αλλά στέλνοντας ταυτόχρονα το μήνυμα ότι σε αυτή τη σειρά δεν θα δούμε ξαναζεσταμένα σενάρια του παρελθόντος.
6 – The White Trees (Image comics)
Στο The White Trees του Chip Zdarsky ακολουθούμε το ταξίδι τριών πατεράδων, πρώην πολεμιστών, να εντοπίσουν και να απελευθερώσουν τα δύο παιδιά τους από τους εχθρούς που τα έχουν απαγάγει. Το σενάριο του Zdarsky καταφέρνει με απόλυτα οργανικό τρόπο να μας παρουσιάσει τις απαραίτητες πληροφορίες για το παρελθόν του κόσμου, αλλά και να εμβαθύνει στην περίπλοκη ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων, ασκώντας παράλληλα μια έντονη κριτική στη χρήση της βίας, κυρίως μέσα απ’ τον στωικό πρωταγωνιστή που κουβαλάει τις δικές του αμαρτίες και προσπαθεί να προχωρήσει πέρα απ’ το βίαιο παρελθόν του. Αυτόν το γεμάτο βία κόσμο, οπτικοποιεί ιδανικά το δυναμικό και σεξουαλικά ωμό σχέδιο του Kris Anka, αλλά και ο υπέροχος πολύχρωμος χρωματισμός του Matt Wilson που προσφέρει μια ονειρική διάσταση στην ιστορία. Συνολικά, το The White Trees μπορεί να θεωρηθεί ως άλλη μια εξαιρετική στιγμή για την Image, αποτελώντας μια τολμηρή, οπτικά ελκυστική και σεναριακά ενδιαφέρουσα πρόταση της εκδοτικής.
5 – DIE (Image Comics)
Ο Kieron Gillen (σενάριο), μετά από το Wicked + The Divine, συνεργάζεται με τη σχεδιάστρια Stephanie Hans για να μας χαρίσουν μία σκοτεινή αποδόμηση του DnD που θα μας φέρει αντιμέτωπους με τέρατα, μάγους αλλά και με τη διάψευση των νεανικών προσδοκιών. Μία παρέα εφήβων ξεκινούν ένα νέο rpg και με την πρώτη ζαριά εξαφανίζονται για να εμφανιστούν μετά από δύο χρόνια · ένας από αυτούς λείπει, ένας έχασε το χέρι του και κανένας δεν μιλάει για αυτό που τους συνέβη. Μετά από χρόνια, όντας μεσήλικες πλέον, θα επιστρέψουν στον κόσμο του παιχνιδιού, θα αντικρίσουν ξανά τον φίλο τους και θα εμπλακούν για ακόμα μία φορά στην περιπέτεια ενός κόσμου που δεν γνωρίζουν καν αν είναι πραγματικός. Το Jumanji συναντιέται με το It για να κάνει κομμάτια όλα τα κλισέ των παιχνιδιών rpg αλλά και να μας υποχρεώσει να σκεφτούμε τη διαδρομή της ζωής μας υπό νέο πρίσμα: με τι ελπίδες και όνειρα ξεκινήσαμε, πού πραγματικά βρεθήκαμε αλλά και τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε για να αποκτήσουμε μία νέα ευκαιρία.
4 – Silver Surfer Black (Marvel)
Τον τελευταίο καιρό, ο Donny Cates μας προσφέρει μερικές απ’ τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες της Marvel με το Silver Surfer: Black να μην αποτελεί εξαίρεση. Μέσα σε μόλις πέντε τεύχη, ο Cates στέλνει τον πρωταγωνιστή του σε ένα κοσμικό ταξίδι προς την κόλαση με απώτερο στόχο να επιστρέψει αναγεννημένος. Η ιστορία είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και σέβεται σε μεγάλο βαθμό την ιστορία του χαρακτήρα, οπότε οι αναγνώστες δύσκολα θα μείνουν ανικανοποιήτοι σε αυτόν τον τομέα. Ακόμα, όμως, κι αν συμβεί κάτι τέτοιο, το αδιανόητα όμορφο σχέδιο του Tradd Moore είναι ο απαραίτητος λόγος για να διαβάσει κανείς την ιστορία στη μεγαλύτερη δυνατή έκδοση. Βγαλμένο λες απ’ τη δεκαετία του ’60, το σχέδιο φαντάζει διαρκώς ρευστό, αποτυπώνοντας με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο τις κοσμικές και αρκούντως τριπαριστές περιπέτειες του Silver Surfer.
3 – Little Bird (Image)
Τι βγαίνει όταν ανακατέψεις το western και την αισθητική του Akira με τους αρχαίους μύθους των Ινδιάνων; Ένα παράξενο υβρίδιο το οποίο ακούει στο όνομα Little Bird και ήρθε από το πουθενά για να εκπλήξει. Το Little Bird είναι γεμάτο από βία, δράση και αδρεναλίνη. Ο Darcy Van Poelgeest στο ντεμπούτο του στα κόμικς καταφέρνει να πλέξει μία ιστορία η οποία δανείζεται στοιχεία από τις post apocalyptic δυστοπίες, από τα western αλλά και από ινδιάνικους μύθους. Το δυνατό όμως σημείο του Little Bird είναι το σχέδιό του. O Ian Betram και η δουλεία του είναι απλά καταπληκτική. Το σχέδιό του αγγίζει τα όρια του σουρεαλιστικού, ενώ τα εξαιρετικά τοπία του και οι άρτια χορογραφημένες μάχες κάνουν τις σελίδες του κόμικ να ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια του αναγνώστη. Το Little Bird είναι χωρίς αμφιβολία, μία ιστορία που ήρθε από το πουθενά και αποδεικνύει ότι για άλλη μία φορά μικρότερες εταιρίες όπως η Image είναι ικανές να δημιουργήσουν ιστορίες οι οποίες μπορούν να ανταγωνιστούν ισάξια τα “μεγαθήρια” της DC και της Marvel.
2 – Joker Year of the Villain (DC)
Αυτό που κάνει το Year of the Villain εξαιρετικό, είναι η ανάγνωση πάνω στον χαρακτήρα του Joker. Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα διαφορετικό Gotham ενώ ο “αφηγητής” της ιστορίας είναι ο Jeremy, ένας άνθρωπος ψυχικά ασθενής, ο οποίος βρίσκει ελπίδα μέσα από το πρόσωπο του Joker και αποφασίζει να τον βοηθήσει να καταστρώσει το επόμενό του σχέδιο. O Carpenter πατώντας στα χνάρια παλιότερων ιστοριών με επίκεντρο τον Joker όπως το “Arkham Asylum” του Morrison και το “Joker” του Brian Azzarello επιλέγει να μιλήσει για τον διάσημο αυτό χαρακτήρα μέσα από τη σκοπιά της ψυχανάλυσης. Έχουμε λοιπόν μία εξαιρετική μικρή ιστορία με όμως πολύ δύσκολο και ευαίσθητο περιεχόμενο. Μέσα από τις περίπου 40 σελίδες του ο Carpenter μιλάει για την ψυχική ασθένεια και το πώς αυτή αντιμετωπίζεται από την ίδια την κοινωνία, η οποία πολλές φορές επιλέγει είτε να την αγνοεί είτε να την ηρωοποιεί, θυματοποιώντας όμως είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο τους ανθρώπους που βασανίζονται από τις ψυχικές ασθένειες. Το Year of the Villain λοιπόν είναι μία σκοτεινή αλλά συνάμα εξαιρετική ιστορία, η οποία βάζει τον αναγνώστη σε σκέψεις και προσφέρει κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που έχουμε συνηθίσει από την ίδια την DC ειδικά τα τελευταία χρόνια.
Τιμητική αναφορά (κόμικ που ολοκληρώθηκαν μεσα στο 2019)
Giant Days (Boom Box)
Η σειρά ολοκληρώθηκε φέτος με τον καλύτερο τρόπο, κερδίζοντας δύο βραβεία Eisner (best continuing series, best humor publication) και θυμίζοντας μας ότι τα κόμικ, πέρα από φανταστικούς κόσμους, εντυπωσιακούς ήρωες και ηρωίδες, είναι απολύτως ικανά να μας μιλήσουν για την καθημερινότητα που ζούμε. Το έργο των John Allison (σενάριο) Lissa Treiman, Max Sarin (σχέδιο) ακολούθησε τη διαδρομή τριών φοιτητριών, των Susan, Esther καιDaisy, από την πρώτη μέρα στο πανεπιστήμιο μέχρι την αποφοίτηση. Με χιούμορ, ευαισθησία και διαισθητική ματιά, το Giant Days, μέσα σε 54 τεύχη, μας μίλησε για τη φιλιά, τις σχέσεις, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει σήμερα μία νέα γυναίκα στις σπουδές, την εργασία και τη ζωή της. Η σειρά μας έδωσε ρεαλιστικούς, πολυδιάστατους χαρακτήρες που ωρίμασαν και άλλαξαν μαζί, διατηρώντας η κάθε μια και ο καθένας την ιδιαιτερότητα της/του. Σε αυτές τις μέρες που -όπως εξήγησε ο σεναριογράφος- φαντάζουν γιγάντιες γιατί σε διαμορφώνουν σαν άτομο και καθορίζουν με χίλιους τρόπους τη ζωή σου, είναι αφιερωμένο το Giant Days και θα μας λείψει.
East of West
(Image)
Σε μία εποχή όπου μεσουρανούν οι απλουστευμένες και εύπεπτες ιστορίες, το East of West έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα πιο πολύπλοκα κόμικς της δεκαετίας. Γραμμένο από τον Jonathan Hickman (House of X/Powers of X) έναν από τους καλύτερους σεναριογράφους κόμικς των καιρών μας και εικονογραφημένο από τον Nick Dragotta, το εν λόγω κόμικ ολοκλήρωσε φέτος την ιστορία του στα 45 κεφάλαια. Το εν λόγω κόμικ είχε χαρακτηριστεί (και όχι άδικα) ως το Game of Thrones των αμερικανικών κόμικς καθώς η δύσκολη και πολυπρόσωπη αφήγησή του δημιούργησαν μια ιστορία δολοπλοκιών και παιχνιδιών συνωμοσίας με φόντο μία post apocalyptic δυστοπία. Και μπορεί τα σχέδια για μία τηλεοπτική μεταφορά εν τέλει να ναυάγησαν, το σίγουρο όμως είναι ότι το East of West με την ολοκλήρωσή του κατέληξε να είναι ένα από καλύτερα κόμικς της χρονιάς και ίσως το πιο έξυπνο και σύνθετο κόμικς της δεκαετίας.
Batman του Tom King (DC)
Το run του Tom King στον Batman μόνο απαρατήρητο δεν πέρασε από το comic κοινό. Λατρεύτηκε από κάποιους, μισήθηκε από άλλους, πάντως σίγουρα απασχόλησε έντονα τους comic αναγνώστες τα τελευταία χρόνια και ήταν μία απ’ αυτές τις σειρές που ξεχώρισαν απ’ την Rebirth περίοδο της DC.
Και τι δεν έκανε με τον Batman ο Tom King (ο δημιουργός που έλαμψε μέσα απ’ το Mr. Miracle και τον Vision). Προσπαθώντας να αναδιαμορφώσει εκ βαθέων τον χαρακτήρα του Batman, μας επέστρεψε στις καταβολές του.
Καλύτερη στιγμή του run -η οποία πρέπει ήδη να θεωρείται κλασσική- ήταν το War of Jokes and Riddles που ξεκινά βάζοντας το Εγώ του Batman στο περιθώριο και εστιάζοντας περισσότερο στις δυνάμεις που το περικυκλώνουν και βρίσκονται σε αντιδιαμετρική αντίθεση μαζί του. Από την μία ο προαιώνιος εχθρός του πνεύματος του αστικού νόμου, το βάρβαρο και χαοτικό Αυτό του Joker και από την άλλη το υπολογιστικό Υπερεγώ του Riddler. Δεν είναι άλλωστε και τυχαίο που για αυτό τον ρόλο επιλέχθηκε ο Riddler, ο οποίος προήλθε σαν μια εξέλιξη του ίδιου του Joker, όπως ακριβώς και ο πολιτισμός βασίζεται, εν μέρει, στις λειτουργίες διαρρύθμισης και ελέγχου των ενστίκτων. Η πολλές φορές άλογη βία η οποία εναλλάσσεται με τα αστεία και την ωμή κυνικότητα του Clonwed Prince of Crime αντιπαραβάλλεται με την μεθοδικότητα και την οξύνοια του Riddler, ο οποίος στην παρούσα ιστορία δεν φαίνεται απλά αναβαθμισμένος, αλλά σε θέση να αντιμετωπίσει, λεκτικά, σωματικά και πολιτικά, την σημασία ενός αρχετυπικού villain όπως ο Joker.
Φυσικά ο Tom King μας χάρισε και άλλες μεγάλες στιγμές σε αυτά τα 85 τεύχη του run του, το οποίο έγινε και αντικείμενο ευρύτερης συζήτησης σε στιγμές όπως ο γάμος του Batman με την Catwoman, με τον οποίο ασχολήθηκαν οι New York Times (με τον πιο λανθασμένο τρόπο).
Δεν κρυβόμαστε. Θα μας λείψει ο Tom King και η Gotham που δημιούργησε. Ο Batman μπορεί πέρσι να έγινε 80 χρονών όμως στα χέρια του King φαινόταν σαν να είχε ακόμα κάτι νέο να μας πει. Κι αυτό δεν είναι εύκολο αν το πετύχει ένας δημιουργός. Καθόλου εύκολο.
1 – House of X / Powers of X (Marvel)
Οι X-Men ήταν η πληγή της Marvel εδώ και χρόνια. Σε ένα βαθμό ως επιλογή της εταιρίας για να πιέσει τη FOX που είχε τα κινηματογραφικά δικαιώματα, σε ένα βαθμό όμως και ως αδυναμία της να ανανεώσει τη δυναμική των μεταλλαγμένων και να τους φέρει στη νέα εποχή. Με την επαναφορά των δικαιωμάτων στη Marvel να διευκολύνει την κατάσταση, ο Jonathan Hickman ήρθε για να σώσει την κατάσταση μέσα από δύο σειρές έξι τευχών (House of X/ Powers of X) που διαπλέκονται με απρόσμενους τρόπους και ξαναζωντανεύουν, με κάθε τρόπο, τόσο τους X-Men όσο και όλους τους μεταλλαγμένους, σε όποιο στρατόπεδο και αν βρέθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Δίπλα στο Hickman στάθηκαν οι Pepe Laraz και Rubens Silva · μέσα από την εξαιρετική δουλειά τους, απέκτησε υπόσταση το νησί της Krakoa όπου δημιουργήθηκε το νέο έθνος-κράτος που περιλαμβάνει όλους τους μεταλλαγμένους. Στην ηγεσία τους ενώθηκαν όλες οι παλιές ομάδες σε μία απρόσμενη συμμαχία που περιλαμβάνει από τη Jean Grey και την Emma Frost μέχρι τον Xavier και το Magneto αλλά και τον Apocalypse. Μέσα από τη γέννηση του κράτους, συντίθενται οι αντιτιθέμενες τάσεις μέσα στους μεταλλαγμένους, η σύγκρουση με την ανθρωπότητα και η προσπάθεια συνύπαρξης με αυτή. Οι προκλήσεις και οι κίνδυνοι τίθενται σε μία πραγματικά νέα βάση, όπως, αντίστοιχα και τα διλήμματα, που θα διχάσουν πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες, πέρα από απλές διαιρέσεις «καλού»-«κακού». Οι X-men επανασυνδέονται με σύγχρονα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα σε ένα πανέξυπνο σενάριο που ανοίγει μία νέα εποχή με τον καλύτερο τρόπο.
