Οι πολεμικές τέχνες έχουν απασχολήσει τον κινηματογράφο, από την απαρχή του ακόμα, έχοντας προσφέρει παραπάνω από ικανοποιητικό υλικό για βιογραφικές ταινίες και αθλητικές ιστορίες. Από το The Burning of the Red Lotus Temple του 1928 έως τα Karate Kid και, αργότερα, στο Fighter και το Wrestler/ Southpaw, το lifestyle και η δυναμική αυτού του χώρου είναι κάτι που ποτέ δεν αφήνει ασυγκίνητο το κοινό
Το Iron Claw εξιστορεί την ζωή της πολύπαθης οικογένειας Von Erich, των Τεξανών βασιλιάδων της πάλης, κατά την δεκαετία του ‘80, και αυτών που το όνομα έγινε συνώνυμο της απέραντης δυστυχίας. Αν κάποιος δεν γνωρίζει την ιστορία της “κατάρας των Von Erichs” καλύτερα να την διαβάσει αφού δει την ταινία, και, αν κάποιος την γνωρίζει ήδη, τότε οφείλει να την δει με την ματιά του Sean Durkin.
Μετά τα Martha Marcy May Marlene (2011) και το αυτοβιογραφικό σχεδόν The Nest (2020), ο Durkin καταπιάνεται για ακόμη μία φορά με κάποια δυσλειτουργική οικογένεια. Γνωρίζουμε τον Fritz Von Erich (Holt McCallany), πρώην πρωταθλητή της πάλης και νυν ιδιοκτήτη μίας πίστας στο Ντάλας, την αγαπημένη του σύζυγο (Maura Tierney) και τους τέσσερις γιους τους. Γνωρίζουμε, επίσης, τι σήμαινε, γενικότερα, για τον κόσμο του τότε, το να είσαι πρωτοπόρος του εν λόγω αθλήματος, αλλά, και θεατής του. Οι παλαιστές των 80s ήταν ταυτόχρονα και διασκεδαστές του κοινού των αγώνων και ζούσαν ίσως καλύτερα και από rockstars.
Μέσα σε αυτήν την λάμψη και την αναγνωρισιμότητα, μεγαλώνουν και δεσπόζουν και οι αδερφοί Von Erich, με μεγαλύτερο τον Kevin (Zac Efron), το απόλυτο poster boy της εποχής, που διατηρεί την εγγενή του γλυκύτητα, κόντρα στη σωματική του διάπλαση, τον διάδοχο που θα αποκαθιστούσε το όνομα της οικογένειας και θα έδειχνε τον δρόμο στους μικρότερους αδερφούς. Για να πετύχει, υποβάλλεται, πρώτα εκείνος, αδιάλειπτα σε μία ασταμάτητη πίεση από τον δεσποτικό του πατέρα, ο οποίος δεν διστάζει να του υπενθυμίζει πως δεν είναι καν το αγαπημένο του παιδί. Στην πραγματικότητα, αυτό που παρακολουθούμε κατά γράμμα είναι το ταξίδι της ζωής του Kevin Von Erich. Ο Zac Efron προσέφυγε σε ένα είδος method acting, έμαθε τις κινήσεις του πραγματικού Von Erich, τις χορογράφησε αριστοτεχνικά και έδωσε την ερμηνεία της ζωής του, αποτινάσσοντας μια για πάντα από πάνω του την ταμπέλα του εφηβικού ήρωα.
Για τον Fritz Von Erich ο ικανότερος ήταν ο ολυμπιονίκης και δεύτερος κατά σειρά διάδοχός του, Kerry (Jeremy Allen White). Ήταν αυτός που θα του έφερνε πίσω τον τίτλο που κάποτε του στέρησαν. Η Αμερική αποχωρεί από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας το 1980 και ο Kerry επιστρέφει στην οικογένεια τους, περνώντας, φυσικά, και αυτός στα χέρια του πατέρα του και στη μάχη για την κορυφή. Οι ρόλοι εναλλάσσονται, ανάλογα με τις προτιμήσεις του, και πλέον στο ρινγκ καλείται και ο showman αδερφός, David (Harris Dickinson), ο οποίος μοιάζει, πλέον, ο πιο χαρισματικός.
Τα τρία αδέρφια υπόκεινται σε μία τιμωρητική, εξαντλητική εκπαίδευση, η αγωνία για εδραίωση τους έχει γίνει εμμονή, τα σώματα τους καταπονούνται και γίνονται εργαλεία έτοιμα να καταστραφούν και να θυσιαστούν ανά πάσα στιγμή, στο όνομα μιας αγάπης που ποτέ δεν θα λάβουν. Το ίδιο συμβαίνει και με τον μικρότερο αδερφό, Michael (Stanley Simons), ο οποίος εξοργίζει καθημερινά τον πατέρα του με την επιλογή του να παραμείνει, αρχικά, εκτός πεδίου μάχης και να ασχοληθεί με κάτι καλλιτεχνικό.
Οι κόσμοι που ζούμε είναι δύο. Αυτός που ο Fritz φαντάζεται και πλάθει με απύθμενη σκληρότητα για τα παιδιά του και αυτός που τα αδέρφια Von Erich έχουν χτίσει μαζί, μόνο για αυτούς. Η ματσίλα και η πειθαρχία είναι κάτι που λείπει από τις στιγμές που βρίσκονται μεταξύ τους. Η παρουσία του ενός καταπραΰνει τον ψυχικό πόνο του άλλου, δεν υπάρχει ανταγωνισμός, μόνο κατανόηση, μία επιτέλους φυσιολογική ζωή.
Όσο η “κατάρα των Von Erich” ξεδιπλώνεται, οι δύο αυτοί κόσμοι εναλλάσσονται. Στον κόσμο του Fritz απαγορεύονται ρητά τα κλάματα και οι συγκινήσεις, ενώ σε αυτόν των παιδιών ο θρήνος και η χαρά είναι συναισθήματα αυθεντικά. Παρόλα αυτά, στην εποχή όπου κανείς δεν θα αντιλαμβανόταν τον κόσμο των αδιανόητων απαιτήσεων στον οποίο μεγάλωσαν, επικράτησαν και έμειναν στην ιστορία ως μνημεία αρρενωπότητας.
Το Iron Claw, είναι η εξήγηση του Sean Durkin, για να κατανοήσουμε ότι οι Von Erichs μυθοποιήθηκαν περισσότερο εξαιτίας της κατάρας που συνδέθηκε με το όνομά τους. Το δράμα, γύρω από τα πρόσωπα και τις καταστάσεις, είναι αυτό που τα καθιστά σημαντικά και υπολογίσιμα στο σύμπαν του προδομένου ανδρισμού του Fritz, το πιο σημαντικό για εμάς είναι το ταξίδι προς τον σύμπαν των παιδιών του.
