Ο ιαπωνικός τρόμος κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην παγκόσμια ποπ κουλτούρα, με τις μοναδικές του αφηγηματικές τεχνικές, την ατμόσφαιρα ψυχολογικού εφιάλτη και τις φρικιαστικές σεναριακές ιδέες που στοιχειώνουν το υποσυνείδητό μας. Ανάμεσα στους εμβληματικότερους καλλιτέχνες του είδους, τόσο ως manga artist όσο και ως κινηματογραφιστής, ο Hideshi Hino ξεχωρίζει για την ικανότητά του να ωθεί το απόκοσμο σε αδιανόητα όρια, συχνά εμπνευσμένος από τα προσωπικά και οικογενειακά του βιώματα. Έχοντας κυκλοφορήσει περισσότερες από 200 manga ιστορίες, με το προσωπικό του στυλ ο Hideshi Hino έχει επηρεάσει καθοριστικά το είδος των manga τρόμου.
Στο τριήμερο του Pop Culture Festival 2025 έκανε το ντεμπούτο του στα ράφια της Jemma Press το manga του Hideshi Hino με τίτλο «Τρόμος! Η κόρη της κολάσεως», το οποίο μεταφράστηκε απ’ τα ιαπωνικά απ’ την Τζίνα Βάγια, υπό την επιμέλεια της Μυρτώς Τσελέντη, της πλέον ειδικής στο είδος, η οποία υπογράφει ένα επίμετρο, στο οποίο παρέχει συνοπτικές εργοβιογραφικές πληροφορίες για τον δημιουργό και επιπλέον εμβαθύνει στην ανάλυση του έργου με τον σχολιασμό της.
Η πλοκή του manga «Τρόμος! Η κόρη της κολάσεως» έχει ευθείες αναφορές στο εμβληματικό μυθιστόρημα «Φρανκενστάιν» της Μέρι Σέλεϊ. Η ιστορία ξεκινάει μία σκοτεινή και θυελλώδη νύχτα σε ένα μαιευτήριο στο Τόκιο. Ο γιατρός έχει φωνάξει τον πατέρα δύο δίδυμων κοριτσιών προκειμένου να τον ενημερώσει για ένα «ιδιαίτερο θέμα». Όμως ο τοκετός έχει πάει καλά, τα δίδυμα γεννήθηκαν υγιή, ενώ και η μητέρα τους δεν διατρέχει κάποιον κίνδυνο. Το πρόβλημα εντοπίζεται στο ένα απ’ τα δύο κορίτσια που γεννήθηκε φρικτά παραμορφωμένη με χαρακτηριστικά τερατώδη. Η όψη της ομοιάζει περισσότερο με ένα πλάσμα της κόλασης, παρά με ένα βρέφος. Γι’ αυτό και ο πατέρας παίρνει την οδυνηρή απόφαση να αποκρύψει την γέννηση του δεύτερου παιδιού του και να το αφήσει να πεθάνει αβοήθητο σε μία χωματερή. Ο σαφής παραλληλισμός της «κόρης της κολάσεως» με το τέρας του Φράνκενστάιν, τον θαυμασμό του οποίου έχει δηλώσει ο ίδιος ο mangaka, επισημαίνεται στο επίμετρο της Τσελέντη:
«Ο Χίνο παραδόξως αντιμετωπίζει την ηρωίδα του με τρυφερότητα. Η μοναξιά της, ο άνισος αγώνας της για επιβίωση, αλλά και η εσωτερική σύγκρουσή της (όπως άλλωστε και του πατέρα της, σε μικρότερο βαθμό) αντανακλούν ξεκάθαρα το τέρας του Φρανκενστάιν, για το οποίο ο δημιουργός έχει δηλώσει ότι αισθάνεται μια ακαταμάχητη συμπάθεια από τότε που το γνώρισε μέσα από τις ταινίες με πρωταγωνιστή τον Μπάρις Καρλόφ»
Το νεκρό μωρό θα αναγεννηθεί από απόκοσμες δαιμονικές δυνάμεις και θα αναζητήσει το πεπρωμένο του κατευθυνόμενο προς το Τόκιο, αναζητώντας την οικογένειά του και σκορπώντας τον τρόμο στην πόλη λόγω της δίψας του για ανθρώπινη σάρκα. Έτσι, η δραματική οικογενειακή ιστορία διαπλέκεται με το στοιχείο του τρόμου και η αιμοσταγής δράση λειτουργεί ως μία gore αλληγορία τρόμου για την απόρριψη του διαφορετικού. Μία «ελεγεία για την ανάγκη της αποδοχής και της οικογενειακής θαλπωρής» χαρακτηρίζει το έργο η Μυρτώ Τσελέντη. Πέραν αυτού, όμως, το manga αναφέρεται και σε μία διαδεδομένη πρακτική στην Ιαπωνία μέχρι τον 19ο αιώνα, τις βρεφοκτονίες («mabiki»), που ήταν κοινωνικά αποδεκτές στην επαρχία της, λόγω πεποιθήσεων βάσει των οποίων τα μωρά δεν λογίζονταν ως ανθρώπινες υπάρξεις, αλλά και λόγω της κυριαρχίας προκαταλήψεων και της πίεσης των οικογενειακών οικονομικών αναγκών. 1 βλ. αναλυτικότερα την μελέτη του Fabian Drixler με τίτλο «Mabiki: Infanticide and Population Growth in Eastern Japan, 1660-1950» από τις εκδόσεις University of California Press
Με μαεστρική αφηγηματική τεχνική ο Hideshi Hino δεν χρησιμοποιεί τον gore τρόμο ως αυτοσκοπό, ούτε αρκείται να σοκάρει με ανούσια jump scares, όπως συμβαίνει κατά κανόνα στον mainstream horror κινηματογράφο. Αντιθέτως, με την αιματοβαμμένη ιδέα της «κόρης της κολάσεως» πλάθει έναν φρικιαστικό εφιάλτη για τον κίνδυνο των προκαταλήψεων και της απόρριψης, που εισχωρεί στις πιο σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης.
