Σκανδιναβική Mυθολογία,του Neil Gaiman (εκδόσεις Seλini)
Θα ήταν πολύ εύκολο για τον Gaiman να βάλει τους ήρωες και τους θεούς της Ασγκαρντ σε μια δική του ιστορία, όπως άλλωστε έχει κάνει και στο παρελθόν. Ωστόσο, το Σκανδιναβική Μυθολογία δεν είναι μία ιστορία του Gaiman, ή μάλλον, όχι μόνο. Αντίθετα, ο συγγραφέας επιλέγει να επαναφηγηθεί τους μύθους αυτούς με τον δικό του τρόπο, διατηρώντας το περιεχόμενο, αλλά αλλάζοντας και επικαιροποιώντας τη φόρμα τους. Η αχρονική, παραμυθένια τους χροιά συναντά το πνεύμα και την σπιρτάδα του Gaiman, που μπορεί να αφιερώνει τον ίδιο χώρο σε έναν φόνο και έναν κοσμικό σκίουρο (τον σκανδαλιάρη Ρατατόσκ) με ένα τρομερά απολαυστικό αποτέλεσμα. Το χιούμορ του συγγραφέα αποκαλύπτει, με έναν εντελώς φυσικό τρόπο, πλευρές των μύθων απόλυτα υπερβατικές, που ενέχουν τις έννοιες της σεξουαλικότητας και της έμφυλης κίνησης. Συγχρόνως, ο δημιουργός φέρεται με πολύ σεβασμό στους ήρωες του, θέλει να τους γνωρίσουμε από την αρχή, χωρίς φτιασίδια. Ο Θωρ δεν είναι πλέον ο ανιδιοτελής ήρωας, ούτε ο Λόκι ο γοητευτικός villain. Παίρνουν τις αρχικές, πολύπλευρες μορφές τους, με όλα τα ελαττώματα, τις απερισκεψίες και το θυμικό που είχαν οι αλλιώτικοι αυτοί θεοί και σας προσκαλούν να τους γνωρίσετε!
τ
Το Πρόβλημα των Tριών Σωμάτων, του Liu Cixin (εκδόσεις Seλini)
Μετά τη βροχή, του Frederic Fajardie (εκδόσεις Angelus Novus)
Βρισκόμαστε στη Γαλλία μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Τζο Ντικμάν, βετεράνος του στρατού των «Ελεύθερων Γάλλων» και παλιός σοσιαλιστής, ανοίγει ένα γραφείο ιδιωτικών ερευνών μαζί με τον φίλο του Σκαρφάτι και αναλαμβάνουν μια περίεργη υπόθεση δολοφονίας ενός Γάλλου μεγαλοβιομηχάνου με πολλούς απ’ ό,τι φαίνεται εμπλεκόμενους.
Ο Frederic Fajardie, είναι ένας από τους θεμελιωτές του νέου γαλλικού αστυνομικού μυθιστορήματος ή αλλιώς néo-polar. Μαρξιστής από τη νεότητά του, αυτοαποκαλούμενος αναρχικός, εντάσσει έντονα τις ιδεολογικές του βλέψεις στα βιβλία του. Στρατευμένος στην Προλεταριακή Αριστερά, με έντονα εργατικά βιώματα, εκφράζει ένα ταξικό μίσος για τους Γάλλους δοσίλογους και φασίστες. Το «Μετά τη βροχή» αποτελεί ένα βιβλίο που αφορμάται από ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός και το εντάσσει στο πλαίσιο αστυνομικού μυστηρίου.
Περιφερειακό, του William Gibson (εκδόσεις Αίολος)
Άλλη μια σοβιετική στάση λεωφορείου, του Γιώργου Τσαντίκου (εκδόσεις Χαραμάδα)
Όταν περιμένεις κάτι συνήθως δεν έρχεται. Αλλά γενικώς δεν ξέρεις από πού θα σου ‘ρθει. Κι αν έχεις ένα κυλικείο στο πανεπιστήμιο, έναν υπάλληλο που πουλάει φούντα μαζί με τις ζαμπονοτυρόπιτες, έναν παλιό συμμαθητή ο οποίος είναι χωμένος σε ΜΚΟ και προγράμματα, μια δημοσιογράφα ενός τοπικού καναλιού που ψάχνει το λαβράκι και μια μυστική ομάδα που αναλαμβάνει να σε προστατεύσει από ό, τι κακό μπορεί να σου συμβεί, τότε, σίγουρα, δεν ξέρεις από πού θα σου ‘ρθει.
Μια ξεκαρδιστική νουβέλα από τον Γιώργο Τσαντίκο, σε απευθείας εγκεφαλική σύνδεση με τον Λένο Χρηστίδη και τον Γιάννη Πλιώτα, που δεν πρόκειται να αφήσεις από τα χέρια σου αν δεν φτάσεις στην τελευταία σελίδα.
O Γιώργος Τσαντίκος καταφέρνει και κάνει μια ιστορία για τα Γιάννενα να αφορά όλη την Ελλάδα, όλους τους αναγνώστες, όποιο… λεωφορείο και αν έχουν επιλέξει. Άμεσος, με λόγο ρευστό και ποτισμένο με χιούμορ και γνήσιο ενδιαφέρον για τους ήρωες του, γράφει σίγουρα ένα από τα καλύτερα βιβλία της φετινής χρονιάς!
Αρχάγγελοι, του Paco Ignacio Taibo II (εκδόσεις Έρμα)
Οι δώδεκα ιστορίες που περιλαμβάνονται στο βιβλίο Αρχάγγελοι διατρέχουν τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου των αρχών του 20ού αιώνα, εκεί όπου η επανάσταση έγραψε τη δική της ιστορία. Από την εφήμερη εμπειρία του μεξικανικού συνδικάτου ζωγράφων που δημιούργησαν το 1922 οι Ντιέγκο Ριβέρα και Νταβίντ Αλφάρο Σικέιρος στις απαλλοτριώσεις των Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι και του Φρανσίσκο Ασκάσο στο ταξίδι τους στο Μεξικό. Από τον αγώνα ενάντια στην ισπανική ολιγαρχία στο Ακαπούλκο, που κόστισε δύο ζωές στον Χουάν Εσκουδέρο στην απίστευτη επιμονή του τελευταίου μαγονίστα. Από την ταραχώδη Γερμανία του 1918-1921 στα δημοσιογραφικά χρονικά της Λαρίσα Ράισνερ για την Οκτωβριανή Επανάσταση. Από τον Ραούλ Ντίας Αργουέγιες, αρχηγό του επαναστατικού κουβανέζικου στρατού που έχασε τη ζωή του για την ανεξαρτησία της Ανγκόλα μέχρι τον Πενγκ Πάι και τον ιδιαίτερο διωγμό του κατά την κινεζική αγροτική επανάσταση. Ο Paco Ignacio Taibo II μάς αφήνει παρακαταθήκη τις ιστορίες δώδεκα αιρετικών επαναστατών ως μνήμες αντίστασης και ήττας,Τα βιβλία του Αίματος (1 και 2), του Clive Barker (εκδόσεις Οξύ/Brainfood )
Τα “Βιβλία του Αίματος” είναι μια ανθολογία ιστοριών που γεννήθηκαν από τον οίστρο, την αηδία, τον πόθο, τη στέρηση και τη φρίκη. Ανίερες πράξεις, βωμολοχίες, μυστικιστικές τελετουργίες και ύβρεις δημιουργούν μια ρωγμή μεταξύ του κόσμου των ζωντανών και των νεκρών, μέσα από την οποία οι τελευταίοι εισέρχονται στη Γη για να διηγηθούν τις ιστορίες τους. Τα “Βιβλία του αίματος”, δεν είναι παρά τα παραμύθια των νεκρών χαραγμένα πάνω σε ανθρώπινα σώματα, τα οποία παραμορφώνονται μια για πάντα και απ’ άκρη σ’ άκρη, ενώ παράλληλα γίνονται φορείς απόκρυφης και σκοτεινής γνώσης, ικανής να κλονίσει το σύμπαν. Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με την πρόζα, το χιούμορ, την ιδιαίτερη cult αισθητική, τους απόλυτα πιστούς χαρακτήρες, αλλά και την άψογη μετάφραση των εκδόσεων “Οξύ” ανοίγουν ένα παράθυρο στον ανατριχιαστικό κόσμο του Barker, με μοιραίο αποτέλεσμα τον εθισμό του αναγνώστη, ο οποίος στοιχειωμένος θα ανατρέχει στις ιστορίες του βιβλίου ξανά και ξανά. Ως εκ τούτου, τα “Βιβλία του Αίματος” φαντάζουν σαν ένα όπλο με μία σφαίρα, το οποίοΚρύο Χώμα, του Adrian McKinty (εκδόσεις Οξύ/Brainfood )
Πορφυρή Χήρα, του Graham Masterton (εκδόσεις Οξύ/Brainfood )
Η Μπεατρίς κόρη φαρμακοποιού στο Λονδίνο του 18ου -κατά προσέγγιση- αιώνα, ζει εκεί με τους γονείς της μέχρις ότου ο θάνατος και των δύο την στείλει στο βόρειο Μάντσεστερ να ζήσει με τη θεία της. Εκεί μεγαλώνοντας θα γνωρίσει τον μετέπειτα σύζυγό της Φράνσις Σκάρλετ, με τον οποίο θα μετακομίσουν στη Νέα Αγγλία και συγκεκριμένα σε μία μικρή κοινότητα, το Σάτον, όπου ο Φράνσις θα είναι ο πάστορας. Την μικρή αυτή και ήσυχη, κατά τα φαινόμενα, κοινότητα έρχονται να διαταράξουν κάποια συμβάντα όπως δηλητηριασμοί ζώων, ασθένειες παιδιών αλλά και βίαιοι θάνατοι. Και καθώς όλοι πιστεύουν πως τα συμβάντα αυτά είναι έργο του Σατανά, εμφανίζεται ένας μυστηριώδης άντρας, ο Τζόναθαν Σουκς να περιπλέξει ακόμα παραπάνω την κατάσταση. Ο Graham Masterton, αποδεικνύει ακόμα μια φορά πως κατέχει μια εξαιρετική πένα και υφαίνει μια ιστορία πολύ καλά δομημένη, που είναι δύσκολο να παρατήσει ο αναγνώστης. Η μάχη μεταξύ ορθολογισμού και θρησκοληψίας καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, σε συνδυασμό με τις βίαιες και άβολες σκηνές, που θα ήταν αδύνατο να λείπουν από βιβλίο του Masterton, προσφέρουν μια γοητευτική και σκοτεινή ιστορία μυστηρίου. Και αυτό εν κατακλείδι είναι η Πορφυρή Χήρα.4321, του Paul Auster (εκδόσεις Μεταίχμιο)
Metro 2035, του Dmitry Glukhovsky (εκδόσεις Καστανιώτη)
Gravesend, του William Boyle (εκδόσεις Πόλις)
Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ: Ο Ονειρευτής των Νυχτερινών Τόπων, του Frank Belknap Long (εκδόσεις Ars Nocturna)
Ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ, ο πατέρας του κοσμικού τρόμου; Ένας ερημίτης στο Providence της Νέας Αγγλίας, η απομόνωση του οποίου έδινε τροφή σε φήμες και κακοήθιες (ή ακόμα και ανίερες σκέψεις); Ήταν μόνο ένας λόγιος εκτός της εποχής του που θα ταίριαζε καλύτερα σε κάποιο νεοαποικιακό σπίτι, βαθιά χωμένο στην αμερικάνικη εξοχή; Ή μήπως ήταν κάτι παραπάνω; Πως ήταν ο άνθρωπος πίσω από τους ανατριχιαστικούς μύθους για το τι κρύβεται πίσω από το όριο της γλώσσας και της γνώσης. Ποιο μυαλό θα μπορούσε, στην άνοδο της δύναμης της επιστήμης να προφητεύει το τέλος της; Μπορεί να υπάρχει ένα (εκτεταμένο) αρχείο επιστολών του συγγραφέα, όμως οι ιδιωτικές και μύχιες σκέψεις του ήταν, μέχρι σήμερα, κρυμμένες. Ο Frank Belknap Long, ένας από τους πιο στενούς φίλους του συγγραφέα (μια λέξη που ο ίδιος την χρησιμοποιούσε για ελάχιστους) έρχεται να φωτίσει αυτές τις πλευρές, παρέχοντας μας τα εργαλεία για να δούμε υπό ένα διαφορετικό φως το έργο του Λαβκραφτ. Ταυτόχρονα βέβαια, ο ίδιος ο Long μας δείχνει τη χάρη και την δύναμη του ως συγγραφέα, κάνοντας τον Λάβκραφτ όχι αντικείμενο, αλλά πρωταγωνιστή στην ίδια του τη ζωή, όπως την έζησε ο Long μαζί του. Ένα γοητευτικό ανάγνωσμα, που προτείνεται τόσο σε όσους θέλουν να μάθουν τι εστί πραγματικά Λαβκραφτ, όσο και στους πιστούς φίλους της μυθολογίας Κθούλου!Σκαρφίσου κάτι!, του Τσ. Πόλανικ (εκδόσεις Αίολος)
Διηγήσεις και ιστορίες από τον μετρ του σαρκασμού και του μηδενισμού, Τσακ Πόλανικ, που γράφτηκαν σε διαφορετικές περιόδους της μέχρι τώρα συγγραφικής του πορείας και συγκεντρώθηκαν σε αυτόν εδώ τον τόμο.
Μέσ’ απ’ αυτές παρελαύνουν, μεταξύ άλλων, μαϊμούδες που διαπρέπουν στον χώρο του μάρκετινγκ, θεραπευτές μασάζ που παρέχουν ανακούφιση σε πελάτες με ανίατες ασθένειες, μαθητές εθισμένοι στο ηλεκτροσόκ από καρδιακούς απινιδωτές, στρίπερ με ειδικές ανάγκες, φλαμίνγκο που κάνουν πεζοδρόμιο, αλλά και το ίδιο το φάντασμα του Τάιλερ Ντέρντεν, που κάνει ένα πέρασμα λίγο προτού λάβει λογοτεχνική σάρκα και οστά στο Fight Club.
Ο Πόλανικ σκαρφίζεται ιστορίες με το γνώριμο σκοτεινό και αλλόκοτο χιούμορ του προσκαλώντας μας να χαθούμε μαζί του στον δαιδαλώδη λαβύρινθο του μυαλού του.
Η σκοτεινή καρδιά του δάσους, της Νaomi Kovik (εκδόσεις Seλini)
Η Kovik, βασισμένη στα παραμύθια του τόπου της, συνθέτει ένα πολύπλοκο ψηφιδωτό που ενώ στην αρχή μοιάζει απλοϊκό, όσο προχωρά η πλοκή βαθαίνει, διακλαδώνεται και εμπλουτίζεται με νέα πρόσωπα, θέματα και προβληματικές. Η συγγραφέας δε διστάζει να ανατρέψει εντελώς τους παραδοσιακούς λόγους και ρόλους των παραμυθιών, διατηρώντας όμως αναλοίωτη τη συνειρμική και συμβολική τους χροιά. Έτσι ο Δράκος γίνεται (αρχικά) ένας γκρινιάρης δάσκαλος, ο πρίγκηπας ένας βιαστής και η αβοήθητη πριγκίπισσα χωριατοπούλα με ιδιαίτερες ικανότητες. Tαυτόχρονα, το “Η Σκοτεινή Καρδιά του Δάσους” ανατρέπει και ένα άλλο, κομβικό στοιχείo των παραμυθιών: οι καλοί όχι μόνο δεν νικούν (πάντα) αλλά, τελικά, δεν υπάρχουν καν. Αυτό το σήκωμα του πέπλου, η απόπειρα για το συγκεκριμένο μέσα σε έναν κόσμο παραμυθικό, όπου ο χρόνος κυλά αργά, σαν μελωμένος από την ίδια του την γοητεία, είναι και η ασυναγώνιστη δύναμη αυτού του βιβλίου. Το ίδιο βέβαια κυλά πολύ γρήγορα, παρά το γεγονός ότι ανά σημεία σταματά εντελώς τη δράση, για να περιγράψει την καθημερινή ζωή που χάνεται στις μεγάλες αφηγήσεις.
Τελικά, τι μένει όταν φτάσουμε στην καρδιά του δάσους, την ευάλωτη και σκληρή, την εκτεθειμένη και προστατευμένη ταυτόχρονα; Μια ολοκληρωμένη ιστορία, και ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία φαντασίας που διαβάσαμε πρόσφατα.
Το Κάλεσμα του Κθούλου, του H.P.Lovecraft (εκδόσεις webcomics)
Το Κάλεσμα του Κθούλου, η μνημειώδης αυτή αφήγηση συνοδεύεται (και τελικά ορίζετα) από την εικονογράφηση του Φρανσουά Μπαρανζέ, Γάλλου συγγραφέα και δημιουργού με μεγάλη εμπειρία στον χώρο της εικονογράφησης βιβλίων και στη δημιουργία artworks για video games. Πολλοί καλλιτέχνες που έχουν κληθεί να αναπαραστήσουν το λαβκραφτικό κόσμο δουλεύουν με τους περιορισμούς που φαίνεται να επιβάλλει ο ίδιος ο συγγραφέας, με έντονες σκιές και διακεκομένα περιθώρια, ξεθωριασμένα χρώματα και ελλειπτικές γωνίες. Αντίθετα, ο Μπαρανζέ διαλέγει μια διαφορετική οπτική. Προσεγγίζοντας τα θεϊκά τέρατα του Lovecraft ως ακατανόητης δύναμης πλάσματα και χωρίς θεολογικό σεβασμό, ξαναβάζει τον υλισμό μέσα στη μυθολογία.
Η μετάφραση από τον ειδήμονα του είδους Γιώργο Μπαλανό είναι εξίσου φρέσκια.
Comics
Τέρμινους,του Λευτέρη Παπαθανάση (εκδόσεις ΚΨΜ)
Όπως μας έχει εξηγηθεί στον πρόλογο του κόμικ, ο δημιουργός μας αφηγείται τις ιστορίες ανθρώπων που έχει ακούσει από συγγενείς και συγχωριανούς του ως παιδί των Τζουμέρκων. Τα μεγάλα γεγονότα υπάρχουν στην αφήγησή του αλλά αυτό που βρίσκεται σε πρώτο πλάνο είναι οι άνθρωποι, οι μικρές και μεγάλες ιστορίες τους και τα συναισθήματά τους, που πολλές φορές πλημμυρίζουν το καρέ.
Αυτό δεν σημαίνει πως το Τέρμινους κρύβει τα μεγάλα ζητήματα. Τα αγγίζει όλα. Φέρνει μπροστά μας σκηνές σκληρές από τις πιο ντροπιαστικές στιγμές της ανθρωπότητας, αλλά και τα δύσκολα ερωτήματα της Αριστεράς για τα σχέδια και τις αποφάσεις της και παίρνει θέση σε όλα, αλλά πάντα μέσα από τις ιστορίες των ανθρώπων του.
Δε θα αναφερθούμε στις ιστορίες που παρουσιάζει αλλά θα σας πούμε ότι θα βρείτε μέσα τους όλη τη συγκίνηση, την αμηχανία, το θυμό για την αδικία και την αισιοδοξία για το μέλλον που κρύβουν πάντα αυτές οι αφηγήσεις. Θα σας πούμε επίσης πως μπορεί να συναντήσετε και μικρές εκπλήξεις καθώς ο δημιουργός δίνει χώρο σε «λεπτομέρειές», εντυπωσιακές ιστορίες ανθρώπων που μάλλον θα έχετε ξανακούσει αλλά συχνά τις ξεχνάμε μένοντας προσηλωμένοι-ες στους πρωταγωνιστές.
H σκιά πέρα από τον χρόνο, του H.P. Lovecraft (εκδόσεις Αίολος)
H Σκιά Πέρα Από τον Χρόνο (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Αίολος, που έχουν μια σημαντική παράδοση στη μετάφραση αλλά και στην ανάλυση του Lovecraft-ικού έργου στη χώρα μας), βασίζεται στην ομώνυμη νουβέλα του 1934-1935, έργο της ωριμότητας του H.P.Lovecraft. Το κόμικ καταφέρνει να μας μεταφέρει ακριβώς την αίσθηση και την υφή του απόκοσμου και ιδιαίτερου αυτού Λόγου μέσα από εικόνες περιγραφικές μέσα στην ασάφειά τους, πολυεπίπεδες και με τρομερό βάθος. Ο Ι.N.J Culbard, με εμπειρία στην Dark Horse Comics, αλλά και στον χώρο του animation, συνδυάζει δυτικές (Jean-Claude Mézières για παράδειγμα) και ανατολίτικες (Katsuhiro Otomo) τεχνοτροπίες και επιρροές, για να φέρει στο χαρτί σκέψεις που δεν αιχμαλωτίζονται εύκολα.
H Σκιά Πέρα Από τον Χρόνο είναι ένα απαραίτητο συμπλήρωμα για τη συλλογή όσων ασχολούνται ήδη με τον μεγάλο δημιουργό, αλλά και μια εξαιρετική εισαγωγή για όσους θέλουν να γνωρίσουν τον Αμερικάνο λογοτέχνη με μια πιο άμεση οπτική.
Οθέλος, του Τάσου Θεοφίλου και της Χριστίνας Σ. (εκδόσεις ΚΨΜ)
Ο Οθέλος είναι ένα comic γραμμένο μέσα από τη φυλακή, στην οποία βρισκόταν άδικα για 5 χρόνια ο Τάσος Θεοφίλου, μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεσή του και να αθωωθεί απ’ την κατασκευασμένη σκευωρία του κράτους, που ήθελε να τον τιμωρήσει για την πολιτική του στράτευση. Πρόκειται για ένα noir μυθιστόρημα, τοποθετημένο στη σύγχρονη δυτική καπιταλιστική μητρόπολη, στο οποίο η δράση συνυπάρχει με μια κλασσική τραγική ερωτική ιστορία και με ένα ριζοσπαστικό πολιτικό στοχασμό ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό. Μια σκοτεινή ιστορία που δεν μασάει τα λόγια της. Στον Οθέλο συνυπάρχουν παραπομπές σε φιλοσόφους όπως ο Ντεμπόρ και ο Μπένθαμ, η ψυχρή γραφή των δημοσιογραφικών ταμπλόιντ, η σκληρή γλώσσα του κόσμου της νύχτας, ο ήχος των όπλων, οι λέξεις των ερωτευμένων, οι σειρήνες της αστυνομίας και η φρικιαστική απεικόνιση του ζεστού χυμένου αίματος.
Shark Nation, του Σπύρου Δερβενιώτη (εκδόσεις Χαραμάδα)
Στο sequel του Yesternow, ο Σπύρος Δερβενιώτης δε διστάζει να καταπιαστεί με μερικά από τα πιο δύσκολα ζητήματα της εποχής μας. Αυτά περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, την ιντερνετικής κουλτούρα, τα τρολ και την πολιτική ορθότητα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι ήρωες του Δερβενιώτη συγκρούονται, αναθεωρούν σχέσεις και καταστάσεις, μπλέκουν και λύνουν υποθέσεις. Με την υφή του noir πάνω από την ιστορία (ενισχυόμενη και από το ύφος του σχεδίου) ο Δερβενιώτης πλέκει τα δύσκολα αυτά θέματα πάνω σε μια αστυνομική ουσιαστικά ιστορία, κάτι που δεν της στερεί τις κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις. Αντίθετα, κατεβάζοντας τα θέματα αυτά από τα…σύννεφα του Ίντερνετ στους δρόμους και τα γραφεία, όπου ζουν οι ανθρώπινοι χαρακτήρες του, καταφέρνει να τους δώσει όχι μόνο μια άμεση υπόσταση αλλά και μια εγγύτητα που την έχουν ανάγκη.
Ο Δερβενιώτης δεν υιοθετεί την επικίνδυνη στάση του ισαποστισμού, του «ναι μεν, αλλά». Στις σελίδες του Shark Nation ο φόνος, ο βιασμός, η τρομοκρατική δράση της alt-right δεν εξισώνεται με τη διαδήλωση, τη διαμαρτυρία, την πάλη για ίσα δικαιώματα. Αντίθετα, η τελευταία αναγνωρίζεται και, στο τέλος τίθεται στο επίκεντρο για όλους, ανεξαρτήτως φύλου, σεξουαλικότητας, χρώματος, ιδιότητας ή… μηχανικής υπόστασης.
Βαλκύρια ΙΙ: Ο Δέκατος Κόσμος, των Sylvain Cordurié, Drazen Kovacevic και Simon Champelovier (εκδόσεις Jemma Press)
Συνολικά η Βαλκύρια είναι απόπειρα για να δοθεί ένα νέο περιεχόμενο, μια διαφορετική αφήγηση για τη σκανδιναβική μυθολογία. Να ξεφύγουν οι ιστορίες που, ορμόμωμενες από αυτή, λένε ξανά για τον Θορ και τον Λόκι, τον Όντιν και την Φρέγια, τον τεράστιο Φένριρ και την ουδέτερη Χέλα. Ο σεναριογράφος Sylvain Cordurié, ο Drazen Kovacevic στο σχέδιο και ο Simon Champelovier στον χρωματισμό προσπάθησαν και κατάφεραν να μας δλώσουν έναν κόσμο όπου ο χρόνος είχε σπάσει, κατά το σαιξπηρικό time is out of joint. Έναν κόσμο όπου ο Φένριρ δεν ήταν ένας αλλά αγέλη, η Χέλα μια γοητευτική πλανεύτρα και το Ράγκαροκ όχι φόβος, αλλά λυτρωμός από τις δυνάμεις του παρελθόντος, τους μύθους που τρέφονται με αίμα και κρατούν τους ανθρώπους δέσμιους της άγνοιας. Αυτό που πραγματικά αποτελεί την αιχμή του δόρατος της Βαλκύριας είναι το σχέδιο και κυρίως το χρώμα των Kovacevic και Champelovier αντίστοιχα. Το πρώτο δίνει ένα πολύ προσγειωμένο τόνο, ενώ το δεύτερο δίνει ψυχρή, σχεδόν απόμακρη διάσταση στην ιστορία, χωρίς ωστόσο να την καθιστά ανοίκεια. Τελικά, η Βαλκύρια αξίζει το ταξίδι που θα κάνετε για να την συναντήσετε.
Οι Νύφες του Δράκουλα, των Αβραάμ Κάουα και Γιάννη Ρουμπούλια (εκδόσεις Jemma Press)
Σε ανατολίτικο φόντο ο μύθος του Δράκουλα αποκτά νέα πνοή απ’ τους δημιουργούς του comic, που επικεντρώνονται στις ιστορίες των γυναικών του. Στο πρώτο μέρος της σειράς, πρωταγωνίστρια είναι η Νουρ, η οποία από σκλάβα σε ένα χαρέμι αποφασίζει να πάρει τη ζωή της στα χέρια της και να εκδικηθεί τον καταπιεστή της. Είναι μια απ’ τις νύφες του Δράκουλα, τις οποίες εμείς φανταζόμαστε ως αιμοσταγή τέρατα, όμως ο Κάουα και ο Ρουμπούλιας θέλουν να μας αποδείξουν ότι κάποτε ήταν κι αυτές άνθρωποι με θέλω, επιδιώξεις και ελπίδες, με φόβους, μίση και απογοητεύσεις. Θα έλεγε κανείς ότι τόσα χρόνια μετά, οι βρυκόλακες θα έπρεπε να είχαν προχωρήσει. Και, σε μεγάλο βαθμό, το έκαναν. Αλλά πάντα η επανεφεύρεση των πηγών ασκεί μια τεράστια γοητεία στους δημιουργούς και το κοινό. Ειδικά όταν έτσι πέφτει φως σε άτομα, μέρη και ιστορίες που ποτέ πριν δεν είχαμε φανταστεί αλλά πάντα τριγυρνούσαν στο πίσω μέρος του μυαλού μας, σαν άμορφες απορίες. Μια τέτοια πτυχή του μύθου έρχονται σήμερα, στα δεδομένα της ελληνικής κόμικ σκηνής, να παρουσιάσουν ο Αβράαμ Κάουα και ο Γιάννης Ρουμπούλιας με το νέο τους πόνημα «Οι Νύφες του Δράκουλα», μια (ελπίζουμε) τριλογία αφιερωμένη στις Νύφες του Βλάντ του Παλουκωτή, οι οποίες στο αρχικό έργο δεν εμφανίζονται παρά σε ελάχιστα μέρη.
ΜeZolith vol.2, των Ben Haggarty και Adam Brockbank (εκδόσεις Jemma Press)
Η δεύτερη, αυτοτελής συνέχεια της μεταφρασμένης έκδοσης με τις περιπέτειες μιας προϊστορικής φυλής συνεχίζει να ανεβάζει τον πήχη τόσο από άποψη πλοκής όσο και σχεδίου. Κεντρικός ήρωας παραμένει ο Πόικα, ο οποίος δεν είναι πια ανέμελο παιδάκι που πάσχιζε να μάθει το κυνήγι. Ενόσω προχωράει προς την ενηλικίωση, νέες συνήθειες και υποχρεώσεις έρχονται να προστεθούν στον ρόλο του στην φυλή και το αγόρι δεν μπορεί παρά να τις παρατηρεί με αβεβαιότητα και φόβο. Συνεχίζει να διακατέχεται από ένα αίσθημα ευθύνης προς τους υπόλοιπους της φυλής, αλλά πια τείνει να πάρει την θέση του στον αντρικό πληθυσμό, οπότε πρέπει να διαλέξει και σύζυγο. Σκοπός του αφηγητή δεν είναι η ταύτιση του αναγνώστη με τον ήρωα αλλά το να ρίξει φως στην καθημερινότητα των ανθρώπων στην Νεολιθική εποχή, γι’ αυτό και δίνεται έμφαση στα γεγονότα και όχι στην πλοκή των γεγονότων καθεαυτή. Κοινή συνισταμένη όλων αυτών των μικρών ιστοριών, που δεν αποτελούν παρά πτυχές της καθημερινότητας του ανθρώπου-τροφοσυλλέκτη, είναι η θεραπευτική και διδακτική λειτουργία της προφορικής παράδοσης. Με λίγα λόγια, το MeZolith είναι ένα ενδιαφέρον πόνημα, από δυο δεξιοτέχνες του είδους, που γνωρίζουν καλά πως ο μύθος έχει τη βάση του στην πραγματικότητα και τίποτα περισσότερο.
Αλεξάνδρεια, του Νικόλα Στεφαδούρου (εκδόσεις webcomics)
Το σκίτσο είναι καρτουνίστικο, όπως συνηθίζει να το χαρακτηρίζει και ο ίδιος ο Ν. Στεφαδούρος και γεμάτο ζωντανά χρώματα. Εκπέμπει νοσταλγία και μια παιδικότητα, αλλά υπάρχουν στιγμές που γίνεται σκοτεινό και βαρύ, για να αποτυπώσει τις αλλαγές της διάθεσης των πρωταγωνιστών.
Η Αλεξάνδρεια δίνει ζωή σε όμορφες ιστορίες που θα ήταν κρίμα να χαθούν. Και η μορφή του comic είναι ο ιδανικός τρόπος να διαβαστεί από πολύ κόσμο (ανεξαρτήτως ηλικίας) η ιστορία του Γιώργου Στεφαδούρου.
«Η φτώχεια, η αδικία, η ανισότητα, η οικονομική κρίση, η εξαθλίωση στις μητροπόλεις, δεν αποδίδονται στην κεφαλαιοκρατική δομή της κοινωνίας αλλά στις δαιμονικές δυνάμεις του εγκλήματος.»
Κεντρικός ήρωας της ιστορίας είναι ο Τζο Τσιλ, ένας προλετάριος ο οποίος καταφέρνει να τρυπώσει ως σερβιτόρος στην έπαυλη του Μπρους Γουέην, κατά τη διάρκεια μιας δεξίωσης. Ο Τζο Τσιλ όμως έχει καταλάβει πως ο Μπρους Γουέην και ο Μπάτμαν είναι το ίδιο άτομο, και έχει σκοπό να αποδομήσει αυτόν τον μοντέρνο άγιο.
Σ’ αυτό το comic βλέπουμε μια άλλη πλευρά του Dark Knight, όχι εκείνη του σωτήρα της Gotham, αλλά του υπερασπιστή της τάξης και της ασφάλειας. O Batman εδώ δεν είναι καν ήρωας, αλλά κομμάτι του συστήματος. Μία παρακρατική μηχανή που με πρόσχημα την καταπολέμηση του εγκλήματος, βοηθάει την άρχουσα τάξη να πατήσει ακόμα περισσότερο τα χαμηλά στρώματα, που οδηγούνται στο παράνομο έγκλημα για να επιβιώσουν από τα νόμιμα εγκλήματα των κεφαλαιοκρατών. Συγχρόνως το Αντίο Μπάτμαν είναι και ένα ισχυρό πολιτικό σχόλιο, σχετιζόμενο με όλες τις «φιλανθρωπίες» που προσφέρονται από την «καλή καρδιά» της άρχουσας τάξης.
The Working Dead, του Πάνου Ζάχαρη (εκδόσεις Τόπος)
Δούλοι και δουλοκτήτες, δουλοπάροικοι και φεουδάρχες, εργάτες και αφεντικά… Εκμεταλλευόμενοι κι εκμεταλλευτές σ’ ένα σκληρό, διαχρονικό μπρα-ντε-φερ από τη σκιά των Πυραμίδων και το Λονδίνο της Βιομηχανικής Επανάστασης, μέχρι τα sweatshops της Κίνας και τα τηλεφωνικά κέντρα της Καλλιθέας, με έπαθλο τα κλειδιά του κόσμου.Το Xρίσμα του Σκότους, του Βασίλη Ζήκου (εκδόσεις webcomics)
Το high fantasy comic του Βασίλη Ζήκου αποτελεί, χωρίς αμφιβολία, μία από τις πιο προσεγμένες και αισθητικά αξιοπρόσεκτες δουλειές που έχουμε δει το τελευταίο διάστημα. Το κόμικ του Ζήκου έχει ως όχημα ένα κόσμο υψηλής φαντασίας (high fantasy), όπου κυριαρχεί η μάχη των θεών και των δαιμόνων. Κύριο εκφραστικό του μέσο είναι το πανέμορφο σχέδιο, το οποίο αξιοποιεί πλήρως την πάντα ενδιαφέρουσα τεχνική του φωτορεαλισμού, με έναν τρόπο που θυμίζει βέβαια παραδοσιακές της χρήσεις, όπως στο κλασικό Kingdom Come του Αlex Ross, αλλά προσθέτει πολλά νέα στοιχεία, κυρίως την απόλυτη μαεστρία του χρώματος. Οι χρωματικοί αυτοί συνδυασμοί αποκτούν την πρωτοκαθεδρία της αφήγησης, η οποία μεταφέρεται οριστικά στο οπτικό κομμάτι. Ταυτόχρονα βέβαια πάνε πολύ πιο πέρα από την αληθοφανή (με τα μέτρα του μαγικού αυτού κόσμου) αναπαράσταση των γεγονότων της ιστορίας ή ακόμα και των εξωτικών πλασμάτων που είναι οι ήρωες της.
Εδώ έζησε, του Isaac Rosa (εκδόσεις Angelus Novus)
Αυτό το πολύ δυνατό κόμικ, με το σκληρό εξώφυλλο και την ακόμα πιο σκληρή υπόθεση, δεν παίρνει το υλικό του από κάποιο φανταστικό κόσμο, αλλά από τις ιστορίες απλών και καθημερινών ανθρώπων που από την μια στιγμή στην άλλη έχασαν όχι μόνο το σπίτι τους αλλά και το δικαίωμα να ονειρεύονται.
Το Εδώ Εζησε μπορεί να εστιάζει σε μια φανταστική οικογένεια της Ισπανίας, και να κάνει πρόσωπο της αφήγησης του την νεαρή Αλίθια αλλά δεν περιορίζεται σε μια μονοπρόσωπη ιστορία, ούτε αποτελεί μια μεταφορά οικονομικών όρων σε καρέ. Ανοίγει το βλέμμα του και, έχοντας ένα πρωτογενές υλικό από συνεντεύξεις ανθρώπων που έχασαν από την μια στιγμή στην άλλη το σπίτι τους από τα νύχια κάποιας τράπεζας ή κάποιου κερδοσκοπικού fund, καταφέρνει και δομεί έναν πολύ προσωπικό χάρτη ανθρώπων που υπάρχουν εκεί έξω, υποφέρουν, ζουν και μαθαίνουν ο ένας από τον άλλον να αντιστέκονται.
Το Έδώ Έζησε δεν είναι ένα απαισιόδοξο έργο. Είναι έντονα συναισθηματικό, πολύ ανθρώπινο και, ενώ δεν έχει ψευδαισθήσεις για το πόσο δύσκολο είναι το παρόν, καταφέρνει και χαμογελά για το μέλλον. Όχι γιατί θα είναι εύκολο, αλλά γιατί βλέπει πως μέσα στα χαλάσματα των εξώσεων, έχει φυτρώσει το λουλούδι της αντίστασης από τα κάτω.
