Σας εντυπωσιάζει πόσες νέες σειρές ανεβάζει κάθε μήνα το Netflix; Αν ναι τότε θα μείνετε έκπληκτοι απ’ τον αριθμό των σειρών που τελικά αποφασίζει να κόψει πριν ολοκληρώσουν την πορεία που είχαν προδιαγράψει. Κι ενώ το Netflix δεν είναι η μόνη πλατφόρμα (ή τηλεοπτικό δίκτυο) που ειδικεύεται στο ψαλίδι αγαπημένων μας σειρών (συνήθως χωρίς να λογαριάζει τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά, αλλά μόνο το budget που σπαταλά και την τηλεθέαση που του αποφέρουν), πάντως στις ημέρες μας έχει μετατραπεί στον συνήθη ύποπτο μαζικών κοψιμάτων τηλεοπτικών σειρών. Τι να πρωτοθυμηθούμε απ’ τα μεγάλα «fouls» που έχει κάνει στο πρόσφατο παρελθόν; Το The OA ή το Tuca and Bertie (που ευτυχώς τελικά σώθηκε και συνεχίζει στο adultswim μετά από την οργισμένη αντίδραση του κοινού);
Όμως και τα υπόλοιπα κανάλια και οι streaming υπηρεσίες δεν είναι άμοιρα ευθυνών. Απλώς το Netflix κόβει περισσότερα επειδή παράγει και τα περισσότερα από όλους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κόβουν και οι υπόλοιποι. Και πολύ συχνά χρησιμοποιούν εξίσου αυθαίρετα κριτήρια χωρίς να λογαριάζουν την ποιότητα και την αγάπη του κοινού (ακόμα κι όταν είναι πιο περιορισμένο). Υπάρχουν εξάλλου και κανάλια, όπως το Syfy, που το κόψιμο της σειράς πριν ολοκληρωθεί είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.
Όλοι έχουμε να θυμόμαστε μία σειρά που μας άρεσε και έμεινε ανολοκλήρωτη γιατί δεν έπιασε το στόχο τηλεθέασης που είχε θέσει το κανάλι. Ή και μία σειρά που δεν μας άρεσε και τόσο αλλά ο ψυχαναγκασμός μας να δούμε τι γίνεται στο τέλος βάρεσε κόκκινο όταν φτάσαμε στο τελευταίο επεισόδιο και είχε μείνει η λύση της υπόθεσης ανοιχτή ή μετέωρη και τελικά μάθαμε τα μαντάτα ότι ακυρώνεται η επόμενη σεζόν.
Τέτοιου είδους σειρές κόπηκαν και το -έτσι κι αλλιώς καταραμένο- 2020 και παρακάτω αναφέρουμε ποια κοψίματα μας πόνεσαν περισσότερο:
Glow (Netflix)
Βασισμένο σε ένα υπαρκτό, αλλά άκρως καλτ τηλεοπτικό σόου της αμερικάνικης τηλεόρασης με γυναίκες παλαιστές, το Glow έμοιαζε με μια ανορθόδοξη τηλεοπτική πρόταση. Ωστόσο, με τη βοήθεια της νοσταλγικής του προσέγγισης που μύριζε 80’s σε κάθε πλάνο, αλλά και τη συμπερίληψη αξιολάτρευτων χαρακτήρων που γοήτευσαν το κοινό με τα ανθρώπινη διάσταση που τους προσέδιδαν τα ελαττώματά τους, κατάφερε να κερδίσει μια θέση στην καρδιά των θεατών του Netflix.
Κάπως έτσι, με αργούς, αλλά σταθερούς ρυθμούς, η σειρά μετατράπηκε σε μια μάλλον χαμηλών τόνων επιτυχία που παρουσίαζε την οικογένεια που δημιουργήθηκε στα πλαίσια ενός τηλεοπτικού σόου που ελάχιστοι έπαιρναν στα σοβαρά, δίνοντας βάση στις εμπειρίες των γυναικών που απάρτιζαν την ομάδα.
Δυστυχώς, όμως, η γυναικοπαρέα του Glow έχασε τη μεγαλύτερη μάχη, εκείνη ενάντια στο ίδιο της το σπίτι, το Netflix, το οποίο θεώρησε ορθό να κόψει τη σειρά, ύστερα από μια αξιόλογη τρίτη σεζόν, παγώνοντας τους πιστούς ακολούθους τoυ Glow. Κρίμα, κρίμα, κρίμα.
I Am Not Okay With This (Netflix)
H σειρά που συνδύασε με επιτυχία το teen δράμα με μία ρεαλιστική προσέγγιση στις υπερδυνάμεις δυστυχώς δεν τα κατάφερε και δεν θα έχει 2η σεζόν στο Netflix. To Ι Am Not Okay With This κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις στην πρώτη σεζόν, έπεισε ακόμα και τους πιο αρνητικά προδιατεθειμένους με τις teen σειρές και ήταν επαρκώς αμήχανο και κλειστοφοβικό για να μιλήσει στην καρδιά μας τη δύσκολη αυτή περίοδο των απανωτών λοκντάουν. Συγχρόνως, ήταν μία ενδιαφέρουσα προσθήκη στο υπερ-ηρωικό είδος, μακριά από υπερβολές και επικές μάχες που κρίνουν το μέλλον του κόσμου. Αν ο «έφηβος της διπλανής πόρτας» αποκτούσε υπερ-δυνάμεις, δεν θα γινόταν ο Superman αλλά κάτι πιο κοντά στην αγχώδη πρωταγωνίστρια του I Am Not Okay With This. Φυσικά, η ηθοποιός που την υποδύθηκε, η Sophia Lillis, αξίζει μία ειδική μνεία για την ερμηνεία της που συνδύασε ένταση και σκηνές δράσης με το διαρκές άγχος της αποξένωσης.
DuckTales (Disney XD)
To reboot του 2017 της κλασικής σειράς με τον Σκρουτζ, τον Ντόναλντ και τα ανίψια του και όλους τους χαρακτήρες της Λιμνούπολης, μας ξάφνιασε. Κάτσαμε να το δούμε από νοσταλγία για τα παιδικά Σαββατοκύριακα μπροστά στην τηλεόραση. Καταλήξαμε όμως να παρακολουθούμε την πορεία της σειράς για 3 σεζόν με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον γιατί είναι ένα από τα καλύτερα animation που κυκλοφορούν εκεί έξω. Οι σεναριογράφοι πήραν και συνδύασαν τα καλύτερα στοιχεία από κλασικές ιστορίες των αγαπημένων παπιών. Έτσι είδαμε για πρώτη φορά σε σειρά τον Σκρουτζ να γίνεται «βασιλιάς του Κλοντάικ», γενικά στοιχεία από τον Βίο και Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ καθώς και από τις Επτά Πόλεις της Τσιμπόλα αλλά και άλλες κλασικές ιστορίες. Ταυτόχρονα, σε αντίθεση με την παρακμή του ντισνεϊκού κόμικ τα τελευταία χρόνια, είδαμε πρωτότυπα σενάρια που μεταφέρουν -συχνά με επιτυχία- τα παπιά στη σημερινή εποχή των social media και των νέων τεχνολογιών. Και βέβαια, αποδείχθηκε ότι ο David Tennant είναι ο απόλυτος Σκρουτζ Μακ Ντακ, με τις εκρήξεις, την σκωτσέζικη προφορά, όλα τα στοιχεία που διακρίνουν αυτόν τον χαρακτήρα. Η διακοπή της σειράς και η μη ανανέωση της για 4η σεζόν έφερε απογοήτευση σε πάρα πολλούς και πολλές φαν της σειράς που πλημμύρισαν το twitter με το hashtag #RenewDuckTales2017. Ελπίζουμε τουλάχιστον η νέα σειρά Darkwing Duck που έχει ανακοινωθεί, να φτάσει σε αντίστοιχο επίπεδο ποιότητα.
High Fidelity (Hulu)
Ακόμα μία σειρά που όταν ανακοινώθηκε, αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία. Το αριστούργημα του Nick Hornby είχε βρει μία σχεδόν αντάξια μεταφορά στον κινηματογράφο το 2000. Ποιος ο λόγος να μεταφερθεί σε σειρά εν έτει 2020, όταν τα βινύλια και τα αντίστοιχα μαγαζιά και κοινότητες, είναι στο περιθώριο; Πλήρης διάψευση καθώς, όπως φάνηκε, ο νευρικός, υπερόπτης και σε διαρκή σύγχυση χαρακτήρας του Rob Gordon, είναι εξίσου επίκαιρος το 2020 με όταν γράφτηκε — για να μην πούμε, «πιο επίκαιρος από ποτέ» και γίνουμε γραφικοί. Η δυσκολία διατήρησης των ανθρώπινων σχέσεων, η δυσκολία αυτογνωσίας και κατανόησης της προσωπικής διαδρομής του καθενός, είναι θέματα που διαπερνούν το High Fidelity και το έκαναν να αγαπηθεί ακόμα μία φορά, στο πλαίσιο της Νέας Υόρκης αντί του Λονδίνου. Οι ιδιαιτερότητες μικρών κοινοτήτων, η αγάπη για τη μουσική, η διαμόρφωση ταυτότητας μέσα από χόμπυ και trivial γνώσεις αλλά και η τοξικότητα που πολλές φορές συνοδεύουν όλα αυτά, ήταν όλα παρόντα και, στην εποχή του ναρκισσισμού των social media, απέκτησαν νέα δυναμική. Φυσικά, δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε το απόλυτα επιτυχημένο gender swap στον πρωταγωνιστή, με τη Zoë Kravitz να γίνεται η Rob Brooks. Η Kravitz έχει ήδη χτίσει μία σημαντική καριέρα και μάλλον το High Fidelity είναι η κορυφαία στιγμή της — μέχρι τώρα τουλάχιστον. Πέτυχε αυτή τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα σε έναν χαρακτήρα γοητευτικό, ακραία ανασφαλή και εγωκεντρικό που κρατάει διαρκώς το κοινό σε μία σχέση αγάπης/μίσους μαζί της. Το κλείσιμο της πρώτης σεζόν άφησε υποσχέσεις για συνέχεια, όμως το Hulu ανακοίνωσε ότι δεν θα υπάρξει δεύτερη σεζόν.
Utopia (Amazon Prime)
Η συγκεκριμένη σειρά φαίνεται ότι φέρει μία κατάρα που ξεκίνησε σχεδόν μία δεκαετία νωρίτερα και επαληθεύτηκε η ύπαρξή της το 2020. Αυτή η κατάρα δεν την αφήνει να στεριώσει και να διηγηθεί ολοκληρωμένη την ιστορία της. Το κόψιμο της σειράς του Amazon Prime ακολούθησε το αντίστοιχο κόψιμο της βρετανικής original σειράς που προβαλλόταν για δύο seasons το 2013-2014 απ’ το Channel 4. Κάπως έτσι μετά από δύο απόπειρες να αφηγηθούν οι δημιουργοί της την ιστορία τους, φαίνεται ότι δύσκολα θα μάθουμε (τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον) πώς ολοκληρώνεται.
Στο επίκεντρο της ιστορίας του Utopia βρίσκεται μία συνωμοσία. Στην εποχή που ευδοκιμούν σε όλο τον κόσμο κάθε είδους θεωρίες συνωμοσίας (απ’ τους QAnon μέχρι τους αρνητές του κορονοϊού), οι δημιουργοί της σειράς δείχνουν να διασκεδάζουν βάζοντας σε λειτουργία το σενάριο του τι θα γινόταν αν πράγματι μία απ’ τις θεωρίες συνωμοσίας έβγαινε αληθινή. Εν προκειμένω η θεωρία βασίζεται στις σελίδες ενός δημοφιλούς αλλά μυστηριώδους comic, τις σελίδες του οποίου ερευνά εξονυχιστικά μία ομάδα φανατικών οπαδών του, οι οποίοι πιστεύουν ότι εντός τους υπάρχουν ενδείξεις για κινδύνους του μέλλοντος. Η κυκλοφορία του νέου τεύχους του comic προκαλεί ένα αιματοβαμμένο κυνήγι με επίδικο την κατοχή του comic και την αποκάλυψη όσων μυστηρίων κρύβει. Παράλληλα σε διάφορες πολιτείες των ΗΠΑ έχει εμφανιστεί ένας θανατηφόρος ιός ο οποίος διαδίδεται με μεγάλη ταχύτητα. Σεναριακά την αμερικάνικη διασκευή ανέλαβε η Gilian Flynn, η συγγραφέας του Gone Girl (που ευτύχησε και ως βιβλίο και ως ταινία) και του Sharp Objects (που μας χάρισε μία απ’ τις καλύτερες limited series των τελευταίων χρόνων δια χειρός HBO). Χωρίς να εντυπωσιάζει, είναι μία σειρά που κόπηκε άδικα… δύο φορές!
Dark Crystal: Age of Resistance (Netflix)
Το 1982 η ψυχή και το μυαλό πίσω από το Muppet Show, oι Jim Henson και Frank Oz μας έδωσαν το Dark Crystal, ένα σκοτεινό fantasy παραμύθι που πήρε τον εαυτό του και το κοινό στα σοβαρά. Εστιάζοντας περισσότερο στην ατμόσφαιρα που ανέδυαν οι μαριονέτες και οι αξιοπρόσεκτες ερμηνείες παρά σε κάποια πολύπλοκη πλοκή, παρέμεινε στην κοινή μνήμη ως ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά έργα της δεκαετίας του 1980 και του fantasy γενικά. Το 2019, 37 χρόνια μετά την ταινία, και με τον Henson να έχει φύγει από τη Γη (ίσως για να περιφέρεται ανάμεσα στα πλάσματα του Thra) αρκετοί συνεργάτες του, υπό την καθοδήγηση της κόρης του και όλοι μαζί υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση των Jeffrey Addiss και Will Matthews γύρισαν στον μαγικό κόσμο του Henson, με ένα prequel ουσιαστικά και προσπάθησαν, συνδυάζοντας παραδοσιακές μαριονέτες, CGI και μερικούς από τους πιο αξιόλογους voice actors του Holywood, να συλλάβουν ξανά τη μαγεία της ταινίας. Κι ενώ το έργο της μεταφορά του Dark Crystal ήταν πολύ επίφοβο, τελικά το Αge of Resistance αποτελεί μία από τις πιο δυνατές και αξιομνημόνευτες στιγμές της σημερινής τηλεόρασης, μια επίδειξη μαεστρίας στο χειρισμό της μαριονέτας και των ερμηνειών, ενώ ταυτόχρονα όχι μόνο δεν αποφεύγει κρίσιμα, πολιτικά ζητήματα της εποχή μας όπως η καταστροφή του περιβάλλοντος και η αποπροσανατολιστική ασυγχρονία των κυρίαρχων αφηγήσεων της κυρίαρχης ιδεολογίας, αλλά τα καθιστά κατανοητά σε ένα ευρύ κοινό με μια μεγάλη ποικιλία. Κι ενώ είχαμε μαγευτεί απ’ την πρώτη σεζόν και περιμέναμε με ανυπομονησία την επιστροφή μας στον Thra, το Netflix ανακοίνωσε ότι ακυρώνει τη συνέχεια μίας απ’ τις πιο μαγικές fantasy τηλεοπτικές δημιουργίες των τελευταίων ετών. Άβυσσος η ψυχή τους…
