Η αλήθεια πως ένα σύγχρονο session DnD αποτελείται, σε ίσα μέρη, από απόπειρες improv και κάφρικα, παρείστικα αστεία. Η εικόνα για τους ευγενείς ήρωες που θέλουν να σώσουν τον κόσμο πολύ γρήγορα εκτρέπεται σε μια συμμορία βίαιων murderhobos που τους αρέσει να καίνε τυχαία πράγματα και να κλέβουν επίσης τυχαία πράγματα. Δεν λέμε ότι είναι έτσι πάντα, αλλά κάπως έτσι είναι σίγουρα.
Είναι λοιπόν φανερό ότι μια απλά fantasy σειρά, είτε live action είτε animation θα δυσκολευόταν πολύ να φέρει αυτόν τον αέρα διασκεδαστικού χάους στις οθόνες μας και την ίδια στιγμή να καταφέρει να πει μια συνεκτική ιστορία και να μην υποβιβαστεί σε ένα άναρχο μπέρδεμα που δε βγάζει νόημα. Κάποιος θα έλεγε ότι θα ήταν οριακά αδύνατο…
Εκτός αν μιλάμε για ένα bunch of nerdy voice actor sit around and play Dungeon and Dragons, ή αλλιώς, τον Matt Mercer και την παρέα του, όλοι τους γνωστοί και αγαπημένοι voice actors, τις φωνές των οποίων έχουμε ακούσει σε άπειρα video games και animations. Οι Ashley Johnson (Blindspot, Last of Us) Travis Willingham (Fullmetal Alchemis, Superman: Red Son ) Laura Bailey (Skyrim, Last of Us II), Liam O’Brien (Naruto, Star Wars: Rebels), Taliesin Jaffe (Mr. Mom, 2010: The Year We Make Contact) Marisha Ray (Metal Gear Survive, Fire Emblem Fates) και ο Sam Riegel (The Amazing Spider-Man, Khumba) υπό τις οδηγίες ενός χαρισματικού DM, έγιναν, σε 3 διαφορετικά campaigns, μια ασυναγώνιστη δύναμη DnD διασκέδασης και φαντασίας, η οποία φέρει ένα μεγάλο μέρος ευθύνης για τη χρυσή περίοδο που περνά το ίδιο το παιχνίδι στις μέρες μας. Χιλιάδες κόσμος συντονίζεται κάθε Πέμπτη στο Twitch (και κάθε Δευτέρα στο Youtube) για να δει τα 4ωρα sessions του και να βιώσει τη ζεστασιά και το φασαριόζικο χάος τους.
Η ιστορία του πρώτου τους campaign λοιπόν (βασικά ένα πολύ μικρό κομμάτι της) αποφασίστηκε να γίνει μια απόπειρα να μεταφερθεί στη μικρή οθόνη ως animation. Και το Critical Role ζήτησε τη βοήθεια του κοινού του. Και τα κατάφερε μέσα σε λίγες ώρες, ξεπερνώντας τον αρχικό του στόχο κατά μερικά… εκατομμύρια δολάρια. Η όλη εκρηκτική διαδικασία δεν ξέφυγε την προσοχή του αρπακτικού της Amazon, η οποία πήρε την μία, ήδη χρηματοδοτημένη σεζόν και προσέφερε άλλη μία αλλά και μια streaming στέγη για την όλη διαδικασία. Έτσι έφτασε στις οθόνες μας το The Legend of Vox Machina, μία από τις καλύτερες animation σειρές της χρονιάς.
Το The Legend of Vox Machina, σε σκηνοθεσίας του Sung Jin Ahn (Deathstroke: Knights & Dragons, Niko and the Sword of Light) στο οπτικό κομμάτι αλλά και της φίλης του cast και καλεσμένης πολλές φορές στο τραπέζι τους Mary Elizabeth McGlynn (Naruto, Twin Dragons) ως voice director είναι ένα φασαριόζικο, δυναμικό, πανέμορφα ρευστό αμάλαγα δυτικού και Ιαπωνικού animation, το οποίο, χωρίς να παίρνει τον εαυτό του σοβαρά, δίνει απεριόριστο σεβασμό τόσο στους φανς που το περίμεναν χρόνια, όσο και σε όσους απλά τύχει να το δουν για πρώτη φορά, χωρίς να έχουν πιάσει ποτέ στη ζωή τους 20εδρο.
Η σειρά ακολουθεί τους Vox Machina ένα βαθιά δυσλειτουργικό party απρόθυμων ηρώων, οι οποίοι, στη σχετικά σύντομη διάρκεια της σειράς βρίσκουν χρόνο πέρα από την άφθονη δράση, την υπέροχα χορογραφημένη βία, τον διάχυτο ερωτισμό ανεξαρτήτως φύλλων και ρόλων, να δεθούν σαν ομάδα και να αναπτύξουν βαθιές και γεμάτες συναίσθημα σχέσεις.
Παράλληλα με τα fantasy tropes τα οποία προφανώς και συνεχίζουν να υπάρχουν στο είδος, το The Legend of Vox Machina, χωρίς προφανώς να εφευρίσκει τον τροχό, είναι μια πολύ καλή ένδειξη και ανάδειξη των αποδομιστικών τάσεων που υπάρχουν στη σύγχρονη φαντασία, όπως τις έχουμε δει σε πολλά άλλα έργα, μικρότερης όμως κλίμακας (ενδεικτικά το τρομερό Rat Queens, μεταξύ πολλών άλλων), μια τάση δηλαδή να απομακρυνθούμε πολύ συνειδητά από τα Τolkien-ικά πρότυπα του υψηλού ηρωισμού και να πούμε αθυρόστομες ιστορίες, γεμάτες βιώματα από τη δική μας ζωή. Γεμάτες έρωτα χωρίς διακρίσεις. Γεμάτες αναφορές σε ρατσισμό και κατασταλτική βία, γεμάτες από ανθρώπους του περιθωρίου. Γεμάτες από εμάς.
Αντί λοιπόν η φαντασία να είναι ένα μέρος με προ-υπάρχοντα ιδανικά, τα οποία μας καλεί να φτάσουμε (κάτι πολύ σημαντικό προφανώς από μόνο του), μπορεί να γίνει ένα μέρος που μας βοηθά να κατανοήσουμε τον κόσμο που ζούμε τώρα και να τον αλλάξουμε, όχι απλά να ξεφύγουμε σε έναν άλλον. Η συνεισφορά του Critical Role (και, κατ’επέκταση της σειράς του) είναι ακριβώς αυτή: ότι έδειξε ότι οι ιστορίες που λέμε ο ένας στον άλλον και όλοι μαζί, γύρω από ένα τραπέζι με ζάρια στα χέρια, έχουν μια αξία πολύ μεγαλύτερη σήμερα από ποτέ άλλοτε. Και ότι αυτές οι ιστορίες, παρόλο που χρησιμοποιούν προφανώς υλικά του παρελθόντος και κλισέ, όπως τα τούβλα σε ένα σπίτι, δεν είναι ανάγκη να περιορίζονται σε αυτά. Το πιο σημαντικό είναι να αντιπροσωπεύουν το ποιοι είμαστε στο σήμερα.
Λιώνοντας λοιπόν, χιουμοριστικά, τη Συντροφιά του Δαχτυλιδιού στην εναρκτήρια σεκάνς, το The Legend of Vox Machina κάνει ακριβώς αυτό!
Τεχνικά αναφέραμε ήδη ότι το animation της σειράς είναι πολύ ενδιαφέρον. Παίρνοντας στοιχεία από όλη την παράδοση του animation, αναγνωρίζει τη βαθιά παρακαταθήκη των anime στον σχεδιασμό και έτσι μας δίνει τα καλύτερα δύο κόσμων.
Βασικό βέβαια πρόβλημα είναι ο ρυθμός του έργου, το οποίο μπορεί να εξηγηθεί δεδομένου της τεράστιας ποσότητας του αρχικού υλικού και του 20λεπτου format του animation. Άπειρες ώρες και γεγονότα έπρεπε να χωρέσουν σε 20 λεπτά, και πράγματα που φαίνονται οργανικά σε ένα DnD session μπορεί να μοιάζουν αφύσικα γρήγορα για μια σειρά. Ωστόσο το ίδιο το cast κάνει εξαιρετική δουλειά στο να δώσει, σύντομα αλλά αποτελεσματικά, βάθος σε αυτές τις στιγμές.
Προφανώς δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να ειπωθεί πως το cast κάνει καλή δουλειά στους χαρακτήρες του. Προφανώς και κάνει, είναι κομμάτια των ίδιων, έχουν περάσει αμέτρητες ώρες με αυτές τις προφορές, αυτές τις προσωπικότητες και τις μεταξύ τους σχέσεις. Έχει όμως πολύ ενδιαφέρον να δούμε πως ο κόσμος της Exandria (ο φανταστικός κόσμος του Matt Mercer που φιλοξενεί όλα αυτές τις περιπέτειες) έχει ανοίξει τόσο ώστε πλέον χωράει τόσους πολλούς δημιουργούς και καλλιτέχνες. Πρώτα, όσους όλα αυτά τα χρόνια κάνουν fan art με τους χαρακτήρες αλλά και σε επαγγελματικό επίπεδο όσους δούλεψαν για αυτή τη σειρά ως guest voice actors (γιατί αν και θα ήταν PEAK D&D EXPERIENCEE να κάνει όλες τις φωνές ο Mercer, υπερίσχυσε η λογική).
Έτσι όμως είχαμε την ευκαιρία να δούμε αγαπημένες φιγούρες να δίνουν τρομερές ερμηνείες. Πρώτα και κύρια, την αγαπημένη Stephanie Beatriz (Βrooklyn 99, Encanto) αλλά και τον εντυπωσιακό Rory McCann (Game of Thrones, Hot Fuzz) και, ίσως τον βασικότερο, τον ίδιο τον EXPERIENCE (Doctor Who, Final Space, Jessica Jones) σε έναν επικό ρόλο έκπληξη.
Επιλογικά, δείτε το The Legend of Vox Machina. Είναι τέλειο όχι παρά τις αδυναμίες του, αλλά εξαιτίας αυτών.
