Army of the Dead – Viva la Zombie!
Πολύ κοντά στο ιντερνετικό (και πολύ λιγότερο κινηματογραφικό) event που ήταν το Justice League, o chad Zack Snyder χτυπάει άμεσα, και στον αντίπαλο του HBO MAX, το Netflix, με μια πολύ πιο στρωτή, οργανωμένη , αλλά 100% Snyder ταινία δράσης, η οποία συνδυάζει στοιχεία heist με τρόμου για μια zombie extravaganza σε slow motion.
Το Army of the Dead λοιπόν, γυρνάει τον Snyder στις ρίζες του, (το remake του Dawn of the Dead ήταν μία από τις πρώτες ουσιαστικές επιτυχίες του σκηνοθέτη). Με πλήρη ελευθερία όσον αφορά τις εκτελεστικές και καλλιτεχνικές επιταγές, ο Snyder νιώθει απόλυτα άνετα σε αυτόν τον χώρο και έτσι δε διστάζει να παίρνει και ρίσκα, που τις περισσότερες φορές βέβαια δε του βγαίνουν.
Αρχικά, ο ρυθμός της ταινίας είναι τρομερά άνισος. Ο Snyder, παρασυρόμενος και ο ίδιος από τον ενθουσιασμό του, πιάνει ξανά τη λογική του γκάζι στη δράση – φρένο στον διάλογο. Με φρενήρεις και ακατάπαυστες εναλλαγές πλάνων και, προφανώς, slow motion, μας δίνονται τα πιστολίδια (που για να πούμε την αλήθεια, είναι και η ψυχή της ταινίας) και αργόσυρτα, επιδερμικά, διεκπαιρεωτική ανία τα υπόλοιπα. Όταν μάλιστα η ταινία διαρκεί αχρείαστα 2.5 ώρες, τελικά η διασκέδαση κάπου μπουκώνει και ξεκινά η κούραση.
Επιπλέον οι ξεκάθαρα Suicide Squad στυλιστικές επιλογές (μια ταινία που ο πρωταγωνιστής Bautista αρνήθηκε να συμμετάσχει για να γυρίσει την εξεταζόμενη) ξαφνιάζουν, ειδικά για τον γνωστό για την αγάπη του στην εντελώς αντίθετη χρωματική παλέτα Snyder. Ίσως αυτός να ήταν ο τρόπος του σκηνοθέτη να αλλάξει ρότα και ταυτόχρονα να «κλείσει το μάτι» υποτιμητικά στα πρώην αφεντικά του στη Warner. Μπορεί να περνά την «ροζ περίοδο» του. Σε κάθε περίπτωση όμως η νότα της αντιγραφής είναι πρόδηλη πάνω του.
Ταυτόχρονα, με εξαίρεση έναν μόνο χαρακτήρα, τον πρωταγωνιστή Dave Bautista (Guardians of the Galaxy, My Spy, Blade Runner 2049) ο οποίος από δική του προσπάθεια, θέληση και, να το αναγνωρίσουμε, υποκριτική εξέλιξη ήθελε να αναδείξει τον ήρωα του, οι υπόλοιποι είναι καθαρά ρόλοι-κλισέ που βρίσκονται σε κάθε τέτοια ταινία. Μπορεί ο Snyder να ήθελε να κάνει ένα διάλειμμα από τους χαρακτήρες θεούς, όμως τελικά δεν τα καταφέρνει και καλύτερα σε ρόλους που αφορούν κοινούς θνητούς.
Αυτό προκαλεί μια δημιουργική δυσφορία αφενός, γιατί η βία χάνει το σοκαριστικό της στοιχείο όταν δε μας ενδιαφέρει τι συμβαίνει στους χάρτινους και επιδερμικούς χαρακτήρες. Αφετέρου, είναι κρίμα ηθοποιοί που τους έχουμε αγαπήσει αλλού, όπως ο Hiroyuki Sanada (Mortal Kombat, Westworld) και ο Theo Rossi ( Luke Cage, Sons of Anarchy) να χαραμίζονται (ξανά) έτσι.
Αντίθετα, τα zombie, τα οποία πατάνε προφανώς στη μεγάλη παράδοση του George Romero, έχουν πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Επιπλέον, οι μη διαλογικές τους σκηνές, οι οποίες όμως ξεχείλιζαν από ενδιαφέρον και την, αγαπημένη στον σκηνοθέτη, οπτική αφήγηση, ήταν, μαζί με τους τίτλους αρχής, οι καλύτερες στιγμές της ταινίας.
Είναι απόλυτα κατανοητό δημιουργικά στο δίπολο άπληστοι άνθρωποι – zombie που προσπαθούν να επιβιώσουν να γέρνει η πλάστιγγα στο μέρος των δεύτερων. Στο Army of the Dead, οι άνθρωποι είναι οι εισβολείς, αυτοί που ταυτόχρονα περιορίζουν τα μιαρά zombie πίσω από τείχη και ταυτόχρονα καταπατούν τα όρια που οι ίδιοι ορίζουν, ακυρώνουν συμφωνίες, διαπράττουν εγκλήματα χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τις ζωές που στο μυαλό τους δεν έχουν αξία. Εν έτη 2021, οι παραλληλισμοί με την αυξανόμενη προσφυγική κρίση και την πανδημία είναι δύσκολο να αγνοηθούν.
Όμως αυτή η οπτική δεν είναι κάτι καινούργιο ή καθαρά του Snyder. Ίσα ίσα, αυτή είναι η βασική θεματική στο Land of the Dead (2005), του Romero, την οποία ο Snyder ξανά αποτυγχάνει να αποδώσει στο σύνολο της ή το πολιτικό της βάθος. Επιτυγχάνει όμως να την θεαματικοποιήσει, και, τελικά, αυτός είναι ο σκοπός και η μεγαλύτερη αρετή του ως σκηνοθέτη. Σε όποιον αρέσει.
Σε κάθε περίπτωση, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι όσο μέτριος είναι ο Snyder ως σκηνοθέτης, τόσο καλός είναι ως άνθρωπος. Αξίζει αναφοράς το ότι ο ρόλος του/της πιλότου Peters, είχε αρχικά γυριστεί από τον Chris D’Elia, το έτος 1 BC (before Covid, AKA 2019). Όμως στο ενδιάμεσο ήρθαν στην επιφάνεια σοβαρές κατηγορίες εναντίον του για σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Ο Snyder τότε δε δίστασε καθόλου να πετάξει όλο το υλικό με τον εν λόγω ηθοποιό και να βάλει στη θέση του την Tig Notaro (One Mississippi, Star Trek: Discovery), προσθέτοντας ψηφιακά στην ταινία, λίγους μήνες πριν την προβολή της.
Το Army of the Dead είναι διασκεδαστικό με μικρά διαλλείματα, σα σειρά ή ιδανικό για μια βραδιά Netflix όπου δεν υπάρχει και τεράστια προσοχή στην οθόνη. Όμως είναι μια απόλυτα Snyder ταινία, και αυτό για πολλούς αρκεί.
About the Authors
Nίκος Γιακουμέλος Γεννήθηκε με μεγάλη επιτυχία αλλά μετά άρχισε καπου να δυσκολεύει το πράγμα. Σπούδασε Επικοινωνία και μετά αποφάσισε πως δεν του αρέσει να επικοινωνεί. Όνειρο του να μετακομίσει στην Σαχάρα όπου θα έχει ησυχία, αλλά μέχρι να το καταφέρει δουλεύει κωπηλάτης.
Related Posts
Viking Wolf – Η μυθολογική σύγκρουση μητέρας και κόρης →
Guillermo del Toro’s Pinocchio – Ένα χειροποίητο μοντέρνο παραμύθι →
Love, always – Οι καλύτερες teen και ρομαντικές σειρές και ταινίες του 2022 →
